Güneş henüz doğmamıştı Gazze'nin üzerinde. Sabahın o ilk ışıkları, kanla bulanmış topraklara ulaşamadan, İsrail'in acımasız bombardımanı yeni bir trajedinin habercisi oldu. 85 can daha... 85 aile artık bir daha asla kucaklaşamayacak.
Dün gece yarısından bu yana devam eden saldırılarda, çoğunluğu kadın ve çocuklardan oluşan siviller hedef alındı. Hastanelerin acil servisleri yaralılarla dolup taşarken, morglar ise tanıkların ifadesiyle 'cesetleri sığdırmakta zorlanıyor'.
Uluslararası Tepkiler Büyüyor
BM Genel Sekreteri'nin 'insanlık dramı' olarak nitelendirdiği bu vahşet karşısında, Arap Birliği olağanüstü toplanıyor. Türkiye'nin Birleşmiş Milletler Daimi Temsilcisi ise tarihi bir konuşmayla 'Bu katliam durdurulmalı' diye haykırdı.
Peki ya Batı? Onlar hâlâ 'İsrail'in meşru müdafaa hakkı'ndan bahsediyor. Sanki çocukların parçalanmış bedenleri meşru bir hedefmiş gibi...
Rakamlar Değil, Hayatlar
- 8 aylık Muhammed, en sevdiği oyuncak ayısıyla birlikte enkaz altında kaldı
- 70 yaşındaki dede İbrahim, torunlarını korumak isterken vuruldu
- 16 yaşındaki Lina'nın tek suçu, okul dönüşü eve yürümekti
İstatistikler soğuktur, ama her sayının ardında yüzlerce hikâye var. Ve biz -insanlık olarak- bu hikâyeleri görmezden gelmeye devam edecek miyiz?
Gazze'de elektrik kesintileri nedeniyle sosyal medyaya düşen son görüntülerde, bir baba kızının cansız bedenine sarılıp 'Neden?' diye soruyor. Cevap veren yok. Sadece sirensiz ambulansların çığlıkları duyuluyor karanlıkta.
