Kocaeli'de yürekleri burkan bir haberle sarsıldık. Başiskele'de, dört küçük meleğin annesi olan bir kadın, kendi evinde adeta bir kâbusa uyandı. Ve ne yazık ki o kâbus, bir daha hiç bitmedi.
Sokakların sessizliğe büründüğü o gece, Yuvamışıllar Mahallesi'ndeki müstakil bir evde inanılmaz bir vahşet yaşandı. 43 yaşındaki anne, evinde bıçaklanarak can verdi. İşin en trajik yanı mı? Katledildiği yerin, çocuklarının 'güvenli liman' dediği yuvaları olması.
Olay Yerinde Kan Donduracak Manzara
Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte komşuların fark ettiği olağandışı durum, aslında içler acısı bir tabloyu gizliyordu. Kapıyı çalan ama cevap alamayan komşular, durumu hemen kolluk kuvvetlerine bildirdi.
Ekipler olay yerine ulaştığında gördükleri manzara karşısında adeta donakaldı. Evin içi bir savaş alanını andırıyordu. Kan izleri, dağılmış eşyalar... Ve ortada, dört çocuğunu bir başına bırakan bir anne.
4 Masum Çocuk Annesiz Kaldı
En acı tarafı, geride kalan o küçük yürekler. En büyüğü 18, en küçüğü ise henüz 7 yaşında olan dört çocuk, bir sabah uyandıklarında anneleriz kalmışlardı. Kim bilir belki de kahvaltıda onları gülümseyerek karşılayacak olan anne, artık yoktu.
Komşuların anlattıkları yürek burkuyordu. "Nasıl oldu, niye oldu anlamadık" diyorlardı. "Çocuklar ne yapacak şimdi?" sorusu ise havada asılı kalıyordu.
Şüpheliler Kısa Sürede Yakalandı
Olay sonrası başlatılan çalışmalar meyvesini çabuk verdi. İki şüpheli, olaydan kısa bir süre sonra gözaltına alındı. Soruşturma derinleştikçe, olayın arka planındaki ilişkiler ağı da gün yüzüne çıkmaya başladı.
Adliyeye sevk edilen zanlılar için işlemler titizlikle yürütülüyor. Savcılık ifadeleri alırken, bir yandan da olay yerindeki incelemeler tüm hızıyla sürüyor. Her detay, o gece yaşananları aydınlatmaya çalışıyor.
Cenaze işlemleri tamamlandıktan sonra, anne son yolculuğuna uğurlandı. Ama geride, cevapsız onlarca soru ve yarım kalan bir hayat bıraktı.
Bu tür olaylar, toplum olarak yara almamıza neden oluyor. İnsanın içini acıtan bu görüntüler, aslında hepimizin ortak acısı haline geliyor. Ve her seferinde şu soruyu sormaktan kendimizi alamıyoruz: "Nereye kadar?"
