O gün her şey normal başlamıştı. Sabah kahvaltısında gülüşen, üniversiteye gitmek için hazırlanan bir genç kız... Kim bilebilirdi bunun son görüşleri olacağını? İstanbul'da bir üniversitenin önünde yaşanan o korkunç olay, bir ailenin hayatını sonsuza kadar değiştirdi.
Meliha Keskin - ismini bir daha asla unutamayacağız - kampüse giderken vahşice katledildi. Öyle sıradan bir günde, öyle sıradan bir yerde... İnsanın içini acıtan detaylar bir bir ortaya çıkıyor.
Babanın Yürek Burkan İtirafı
Meliha'nın babası, sesi titreyerek anlatıyor: "Bize defalarca gelmişti. 'Beni rahatsız ediyorlar, tehdit ediyorlar' demişti. Ama kim dinler ki? Meğer her şey gözümüzün önünde oluyormuş."
Bu sözler, aslında hepimizin bildiği ama görmezden geldiği bir gerçeği yüzümüze vuruyor. Tehditler ciddiye alınmıyor, ta ki çok geç olana kadar.
O Son Gün
Meliha o sabah her zamanki gibi evden çıkmış. Derslerine yetişmek için acele ediyormuş. Üniversite kapısına vardığında ise beklenmedik bir karşılaşma... Hayatının son karşılaşması.
Olay yerine gelenler anlatıyor: "İnsan böyle bir şeyi hiç beklemiyor. Öğrenciler koşuşturuyor, herkes derse yetişmeye çalışıyor. Bir de bakıyorsun ki hayat durmuş."
Artık Hiçbir Şey Eskisi Gibi Olmayacak
Aile için hayat anlamını yitirmiş durumda. Baba, "Bizim evde artık kahkahalar yok. Sessizlik var, acı var" diyor. Gözlerindeki o boş bakışlar her şeyi anlatıyor aslında.
Peki bu nasıl oldu? Nasıl oldu da bir genç kız, eğitim gördüğü yerin hemen yanında can verdi? Cevabını aradığımız sorular bunlar işte.
Toplum Olarak Ne Yapacağız?
Bu olay sadece bir ailenin trajedisi değil aslında. Hepimizin yüzleşmesi gereken bir gerçek. Gençlerimiz, çocuklarımız güvende mi? Okullar, kampüsler gerçekten güvenli alanlar mı?
Düşünün - siz olsanız ne yapardınız? Çocuğunuz size "tehdit ediliyorum" dese, ciddiye alır mıydınız? Yoksa "abartıyorsun" deyip geçiştirir miydiniz?
Meliha'nın babasının söylediği gibi: "Keşke... Keşke daha çok dinleseydim. Keşke daha fazla ciddiye alsaydım." Ama artık çok geç. Geriye sadece acı bir tecrübe ve bitmeyen bir ıstırap kaldı.
