İstanbul'da yaşanan ve yürekleri burkan bir olayın davası, bugün adliye koridorlarında yankılandı. Henüz birkaç aylık bebeğini balkonda unutan Kırgızistan uyruklu genç anne, hâkim karşısına çıktığında salonu hüzün kapladı.
O geceyi anlatırken sesi titriyordu - "Asla unutamam o anları" diye başladı söze. Sanki zaman donmuştu o korkunç sabah. Bir anne için en büyük kabus, belki de böyle bir şeydi.
Soğuk Gerçeklerle Yüzleşme
Mahkeme tutanaklarına göre, genç kadın o sabah rutin işlerini yaparken bebeğin terasta kaldığını fark etmemiş. Saatler geçtikçe içine doğan o tarifsiz endişeyi anlatırken, "İçimde bir his, ama..." diyerek sustu birden. Cümlesini tamamlayamadı.
İstanbul'un o kasvetli kış gününde, terastaki sıcaklığın sıfırın altına düştüğü biliniyor. Bebeklerin dayanıklılığı konusunda uzmanlar ne der bilirsiniz ama o minik bedenin soğukla mücadelesi çok kısa sürmüş.
Adli Tıp Raporunun Çarpıcı Sonuçları
Otopsi raporu, ölüm nedenini net olarak ortaya koydu: Hipotermi. Vücut ısısının düşmesiyle gelen kaçınılmaz son. Savcılık iddianamesinde, "Anneliğin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğünün yerine getirilmemesi" ifadeleri dikkat çekiciydi.
Avukatlar ise farklı bir perspektif çiziyor: "Bu bir kaza, saf bir trajedi. Kimse böyle bir şeyi isteyerek yapmaz." Gerçekten de öyle mi? İnsan aklı almıyor doğrusu.
Mahkeme Salonundaki Duygusal Anlar
Duruşma sırasında genç anne sürekli mendille gözyaşlarını siliyordu. Bazen öyle dalıp gidiyordu ki, sorulara cevap vermekte zorlanıyordu. Sanırım o anları tekrar yaşıyordu - pişmanlığın en ağır haliydi bu.
Hâkimin sorularına verdiği cevaplar kısık sesle, adeta fısıldarcasına: "Evet, benim hatam" diyebildi sadece. Mahkeme heyetinin yüz ifadelerinden okumak mümkündü - bu davada herkes için zor bir gündü.
Davanın ilerleyen duruşmalarında tanık ifadeleri dinlenecek. Komşular, akrabalar, belki de o günün bam teline dokunacak detaylar ortaya çıkacak. Şimdilik herkesin merak ettiği soru: Bu trajedi önlenebilir miydi?
İstanbul'da yaşanan bu acı olay, aslında hepimize bir şeyler hatırlatıyor. Belki de en çok, hayatın ne kadar kırılgan olduğunu... Ve bazen en basit unutkanlıkların bile nasıl sonuçlar doğurabileceğini.
