Telefon çaldığında her şey sıradan bir gün gibi görünüyordu. Ah, ne kadar da yanılıyormuşum! Öteki uçtaki ses, soğuk ve titreyen bir tonla hayatımın en korkunç haberini veriyordu: "Kızın kaçırıldı. Sesini duymak ister misin?"
İşte o an. Kalbin yerinden fırlayacak gibi oldu, evet. Ama sonra... Sonra bir şey oldu. İçgüdülerim isyan etti. Bu numaraları daha önce duymuştum – belki haberlerde, belki bir arkadaş sohbetinde. Ve zihnim aniden keskinleşti.
Telefondaki adama tek cümle söyledim: "Sizi tanıyorum. Bu bir dolandırıcılık."
Şok! Sessizlik. Ardından hızlıca kapatılan bir telefon. O kadar. İşte bu kadar basit bir farkındalık, belki de binlerce liralık bir faciayı önlemişti.
Peki Ya Diğerleri?
Maalesef herkes bu kadar şanslı olamıyor. Her gün onlarca, belki yüzlerce insan, aynı kurgunun kurbanı oluyor. Acımasız dolandırıcılar, ebeveynlerin en büyük korkusunu –çocuklarının güvenliği– silah olarak kullanıyorlar. Ve inanın bana, senaryoları o kadar inandırıcı ki... Çığlık sesleri, arka planda bağıran adamlar. Tüyler ürpertici.
Bu Oyunu Bozmanın Yolları
Peki ne yapmalı? Soğukkanlılığınızı korumak her şeyden önce geliyor. İşte denenmiş ve test edilmiş birkaç strateji:
- Panik Yok: Derin bir nefes alın. Evet, zor. Ama mümkün.
- Doğrudan Arayın: Size ulaştığını iddia eden kişiyi (kızınız, oğlunuz) hemen kendi numarasından arayın.
- Suçluyu Ters Köşe Yapın: Benim yaptığım gibi, onlara numarayı bildiğinizi söyleyin. Genelde hemen diski kapatırlar.
- Asla Para Göndermeyin: Size verilen hiçbir hesap numarasına para transferi yapmayın.
- Hemen Polisi Arayın: İhbar edin. Her zaman. Bu sadece sizi değil, başkalarını da korur.
Günün sonunda, bu insanlar korkunun ve paniğin ticaretini yapıyor. Onlara bu gücü vermeyin. Sakin kafayla düşünen bir zihin, onların en kötü kabusu. Ben öyle yaptım ve işe yaradı. Siz de yapabilirsiniz.
Unutmayın, gerçek bir acil durumda genellikle resmi makamlardan (polis, jandarma) size ulaşırlar. Rastgele bir numaradan gelen, para isteyen her çağrıya şüpheyle yaklaşın. Güvende kalın!
