İzmir'de tüyler ürperten bir olay yaşandı. Nereden bilebilirdi o kadın, o sıradan görünen günün korkunç bir kabusa dönüşeceğini? Evinin sakinliği, bir anda yerini tam anlamıyla bir dehşet senaryosuna bıraktı.
Olay, kentin işlek bir semtinde meydana geldi. Şüpheli—adeta bir hayalet gibi—sessizce eve sızdı. Amacı belliydi: değerli eşyaları alıp sessizce gitmek. Ama işler planlandığı gibi gitmedi. Ev sahibi kadın, beklenmedik bir anda ortaya çıkıverdi.
Ve işte o an... her şey altüst oldu. Panikleyen zanlı, elindeki bıçağı savurdu. Kadın, kendi evinin ortasında, güvende hissetmesi gereken yerde, acımasız bir saldırıya uğradı. Kan revan içinde kaldı—inanılır gibi değildi.
Polis ekipleri olay yerine hızla intikal etti. İzmir Emniyet Müdürlüğü'nün asayiş birimleri, neredeyse bir dedektif filminden fırlamışçasına çalıştı. Kamera kayıtları tek tek incelendi, tanık ifadeleri toplandı. Şüpheli, kısa sürede tespit edildi.
Operasyon düzenlendi. Zanlı, saklandığı yerden çıkarıldı. İfadesi alındı, savcılık işlemi tamamlandı. Ve nihayet—adalet yerini buldu. Zanlı, tutuklanarak cezaevine gönderildi.
Peki ya kadın? Hayati tehlikesi olmasa da, hem fiziksel hem de psikolojik olarak derin yaralar aldı. O evde artık belki de hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. İnsanın kendi dört duvarında bile güvende olmadığını düşünmesi... ne kadar acı.
Bu tür olaylar, toplum olarak ne kadar kırılgan olduğumuzu bir kez daha hatırlatıyor. Belki de komşuluk ilişkilerini güçlendirmenin, birbirimize daha çok sahip çıkmanın tam zamanıdır. Ne dersiniz?
