Karadeniz'in o upuzun, yemyeşil dağları arasında kaybolmak... Kim bilir kaç kişinin aklından geçmiştir bu düşünce. Ama Azil için bu, bir düşüncenin çok ötesine geçti. Sanki o sık ormanlar onu içine çekmek için bekliyormuş gibiydi.
Gözlerini Karadeniz'in derinliklerine diktiği o an, belki de hiç tahmin edemeyeceği bir yolculuğun başlangıcıydı. Doğanın çağrısına kulak verdi ve geri dönüşü olmayan bir yola sürüklendi. İnsanın içini ürperten türden bir hikaye bu.
Doğanın Kalbinde Kaybolan Ses
Ormanda yankılanan sesler... Kuş cıvıltıları, yaprak hışırtıları ve belki de Azil'in son çığlıkları. Arama ekipleri, adeta iğneyle kuyu kazarcasına ilerliyor her santimde. Karadeniz'in o meşhum sisleri her şeyi örtüyor üstüne.
Biliyor musunuz, bazen doğa öyle sırlar saklar ki, insan aklının alamayacağı türden. Azil'in başına gelen de buydu işte. Sanki orman onu kendine çağırmıştı ve o da bu çağrıya kayıtsız kalamamıştı.
Son Görülme Anları
Göz tanıkları anlatıyor: "Sanki başka bir dünyadan gelmiş gibiydi. Bakışları uzaklardaydı, çok uzaklarda." Bu sözler, olan bitenin sıradan bir kayboluş olmadığını gösteriyor gibi.
O son anlarda neler yaşadı acaba? Belki de hepimizin içinde olan o kaçış dürtüsü onu ele geçirmişti. Kim bilir...
- Arama çalışmaları yoğun şekilde sürüyor
- Yerel halk tüm imkanlarıyla destek veriyor
- Doğa koşulları zorlu ilerliyor
- Her geçen saat önem kazanıyor
Karadeniz'in Sessiz Tanıkları
O yemyeşil vadiler, yüzyıllardır nice hikayeye tanıklık etmişti ama bu farklıydı. Çok farklı. Sanki doğanın kendisi bir şeyler anlatmaya çalışıyordu ama kimse dinlemiyordu.
Yerel balıkçılar anlatıyor: "Bu topraklar böyle hikayelerle dolu. Ama Azil'in ki... o başka. Deniz bile daha hırçın akıyor son günlerde."
Gerçekten de Karadeniz, hikayeler anlatan bir denizdir. Dalgalarının sesine kulak verirseniz, size çok şey fısıldayabilir. Belki de Azil tam olarak bunu yapmıştı - kulak vermişti doğanın fısıltılarına.
Umut Işığı Sönmüyor
Arama ekipleri her zorluğa rağmen pes etmiyor. Gece gündüz demeden çalışıyorlar. Çünkü biliyorlar ki, Karadeniz'in o sık ormanlarında kaybolmak, insanı hem fiziksel hem de ruhsal olarak sınayan bir deneyim.
Belki de Azil şu an bir dağ köyünde, sıcak bir çay eşliğinde hikayesini anlatıyordur. Kim bilir? Doğa bazen en beklenmedik sürprizleri yapar insana.
Bu hikaye bize şunu hatırlatıyor: Bazen en bildik yerlerde bile kaybolabilir insan. Önemli olan, bulma umudunu asla kaybetmemek. Karadeniz'in o yeşil cenneti, belki de Azil'e yeni bir hayatın kapılarını aralıyordur şu an.
