İstanbul'un Sultangazi ilçesinde, bir ailenin kabusu 6 gündür son bulmuyor. Cemalettin Öztürk isimli Alzheimer hastası, 19 Mayıs Pazartesi günü evinden çıktı ve bir daha kendisinden haber alınamadı. O günden beri neredeyse nefes almadan arayan ailesi, artık dayanacak gücü kalmadığını söylüyor.
Son olarak, o kaderden Pazartesi günü, saatler öğlen 12'yi gösterirken, Sultangazi'deki evinden ayrıldığı görülmüş. Üzerinde ne mi vardı? Lacivert bir mont, koyu renk bir pantolon ve -ayrıntılar böyle şeylerde gizli işte- kahverengi ayakkabılar. 75 yaşındaki Cemalettin amcanın fiziksel özellikleri ise şöyle: Kısa boylu, esmer tenli, saçları beyazlamış ve bıyıklı. Gözlerinde miyop nedeniyle gözlük kullanıyor.
Ailesi, durumu hemen Sultangazi İlçe Emniyet Müdürlüğü'ne bildirmiş. Polis ekipleri tüm olanaklarıyla arama çalışmalarını sürdürüyor ama henüz somut bir ipucuna ulaşılamamış. İnsan düşünmeden edemiyor, nerede olabilir? Soğuk gecelerde nerede barınıyordur? Kimlerle karşılaşmıştır?
"Lütfen, Babamı Bulun!"
Öztürk ailesinin feryadı adeta yürek paralıyor. Cemalettin amcayı gören, bir şekilde yardım eden veya son zamanlarda etkileşimde bulunan herhangi biri, en kısa sürede 155 Polis İmdat hattını aramalı. En ufak bir bilgi, belki de bir hayatı kurtaracak. Unutmayalım, o sadece bir hasta değil; bir baba, bir dede, bir komşu.
Şehrin kalabalığı içinde kaybolmuş bir insan... İstanbul gibi devasa bir metropolde, Alzheimer gibi bir hastalıkla boğuşan birini bulmak samanlıkta iğne aramak gibi. Ama umudu asla kaybetmemek lazım. Toplum olarak duyarlılığımız, belki de aradaki o kayıp halka olacak.
