Tam çeyrek asır oldu… 1999'un o kasvetli kasım ayında Elazığ'da yaşanan ve yürekleri burkan bir kayıp hikayesi, bugün yepyeni bir boyut kazandı. Öyle ki, artık umutların tükendiği sandığımız noktada, adalet arayışına dair çok önemli bir adım atıldı.
İki kuzen—genç, hayat dolu, geleceğe dair planları olan iki insan—bir daha asla görülmemek üzere ortadan kaybolmuştu. Aileler yıllarca kapı kapı dolaştı, her taşın altına baktı, gözyaşı döktü. Yetmedi, medyaya çıktılar, avukatlara koştular, umutla beklediler. Sonuç? Hüsran.
Ama işte tam da 'her şey bitti' denilen bir anda, beklenmedik bir hamle! Savcılık, dosyayı yeniden ele aldı—üstelik yepyeni deliller, tanıklar ve teknik veriler eşliğinde. Dedektifler gece gündüz demeden çalıştı, ipuçlarını birleştirdi ve nihayet… 12 şüpheli, sabahın erken saatlerinde düzenlenen operasyonla gözaltına alındı.
Olayın detaylarına gelirsek—ki insanın tüyleri ürperiyor—kuzenlerden birinin cep telefonu sinyalinin son olarak bir köy yakınlarında tespit edildiği belirlenmiş. Ayrıca, olayla bağlantılı olduğu düşünülen bir araç ve o dönemde görgü tanıklarının ifadeleri de soruşturmaya yön verdi. Tabii, jandarmanın titiz çalışması ve teknolojik imkanların devreye girmesi de işin tuzu biberi oldu.
Şimdi herkesin aklındaki soru aynı: Bu 12 isimden çıkacak itiraflar veya deliller, 25 yıldır karanlıkta kalan bu gizemi aydınlatabilecek mi? Aileler—artık iyice yaşlanmış, yorgun düşmüş olan o anne-babalar—nihayet içlerini kemiren 'acaba'lardan kurtulabilecekler mi?
Biz diyoruz ki—umarız evet. Umarız, bu kayıp hikayesi bir nebze olsun çözülür ve adalet, geç de olsa yerini bulur. Çünkü insan, en temel hakkı olan 'gerçeği bilme' hakkından asla vazgeçemez.
Gelişmeleri—heyecanla, merakla, ama en çok da umutla—takip ediyor olacağız.
