Havanın o günkü halini hatırlıyor musunuz? İşte öyle bir gündü, tam da balığa çıkmalık. Hakan Yılmaz da öyle yapmış, Marmaris'in o bildik maviliklerine doğru yelken açmıştı. Ama işte, bazen deniz insana ne yapacağını hiç belli etmez.
Beş gün oldu. Evet, tam beş uzun gün. Ve o günden beri Hakan'dan tek bir haber yok. Sanki deniz onu yutmuş da bir daha geri vermek istemiyor gibi.
Her Şey O Pazartesi Sabahı Başladı
Pazartesi sabahı erken saatlerde, daha güneş doğmadan Hakan, teknnesine atlayıp açılmıştı. Her zamanki gibi, her şey normal görünüyordu. Ta ki akşam olup da geri dönmeyene kadar.
Ailesi endişelenmeye başladığında saatler ilerlemişti bile. 'Belki balık tuttuğu yerde kalmıştır' diye düşündüler önce. Ama içlerinde bir his, durumun hiç de öyle olmadığını söylüyordu.
Sahil Güvenlik ve Balıkçı Kardeşlerimiz Seferber Oldu
Olayın bildirilmesiyle birlikte Sahil Güvenlik Komutanlığı harekete geçti. İnanılmaz bir çaba var ortada. Denizde kaybolan birini bulmak - işte bu, gerçekten zorlu bir mücadele.
Ve balıkçılar... Ah, onlar ayrı bir yazılıyor bu hikayeye. Kendi tekneleriyle, kendi bildikleri yöntemlerle aramalara katılıyorlar. Çünkü denizci, denizciyi asla yalnız bırakmaz.
Son Gelişmeler ve Umut Işığı
Bugün itibarıyla arama çalışmaları genişletildi. Hava koşulları - ne yazık ki - her zaman dost değil. Rüzgar ve dalgalar bazen en iyi planları bile altüst edebiliyor.
Ama pes etmek yok. Kesinlikle yok. Arama ekipleri, Hakan'ın olası rotalarını tek tek tarıyor. Her bir koy, her bir körfez didik didik aranıyor.
Şu anda en çok ihtiyaç duyulan şey? Belki de dualar. Evet, dualar. Çünkü bazen mucizeler, en umutsuz görünen anlarda bile gerçekleşebiliyor.
Ailesi ve sevenleri sabırla bekliyor. Her telefon çalışında yürekleri ağızlarına geliyor. Her kapı zili çalışında 'Acaba?' diye soruyor içlerinden.
Deniz bazen acımasız olabiliyor, biliyoruz. Ama aynı deniz, bazen de kaybettiklerimizi geri getiriyor. İşte bu yüzden umudu asla kaybetmemeliyiz.
