İnsan hayatının en acımasız gerçeklerinden biri değil midir, sevdiklerinizin bir gün ansızın yok olması? Kütahya'da bir aile tam iki yıldır bu dayanılmaz acıyı yaşıyor. Selim Ece isimli 80 yaşındaki baba, dede, belki de dost, 16 Mayıs 2022'de evinden çıktı ve bir daha asla geri dönmedi.
O günden beri ailesinin hayatı adeta donmuş durumda. Her sabah yeni bir umutla uyanıyor, her akşam ise hüznün ağır yüküyle baş başa kalıyorlar. İnsanın içini acıtan bir bekleyiş bu. Sanki zaman onlar için iki yıl öncesinde durmuş gibi.
Çareler Tükenmiyor, Umutlar Bitmiyor
Kütahya İl Emniyet Müdürlüğü ekipleri, bu ıstıraplı bekleyişe son vermek için yeniden harekete geçti. Asayiş Şube Müdürlüğü ekipleri, olay yerinde incelemelerde bulundu, tanıklarla görüştü, her taşın altına baktı. Biliyorlar ki, her an yeni bir ipucu çıkabilir karşılarına.
Peki ya aile? Onlar ne yapıyor? İnanın, anlatması bile yürek ister. Geceleri uyku nedir bilmeden, gündüzleri ise her kapı çalışında yürekleri ağızlarına gelerek bekliyorlar. "Acaba bugün mü?" diye soruyorlar kendilerine. Cevap ise hep aynı: Belirsizlik.
Fiziksel Özellikleri ve Son Görüldüğü An
Selim amca -evet, artık hepimizin amcası oldu o- kaybolduğu sırada üzerinde lacivert bir mont ve siyah pantolon varmış. Yaşı seksen olmasına rağmen dimdik yürüdüğünü söylüyor komşular. Saçları bembeyaz, bakışları ise -anlattıklarına göre- her zaman sıcacıkmış.
Son görüldüğü yer ise hâlâ bir muamma. Belki de en acı tarafı bu: İnsanın sevdiği birinin nerede, nasıl, ne şartlarda olduğunu bilmemesi. Bu belirsizlik, ailenin yüreğine her gün bir hançer daha saplıyor.
Toplumsal Duyarlılık Çağrısı
Emniyet yetkilileri vatandaşlara seslendi: "Lütfen gözleriniz dört açık olsun." Bu sadece resmi bir çağrı değil, insanlık görevi aslında. Komşumuz, dostumuz, hatta hiç tanımadığımız biri için duyarlı olmak zorundayız.
Düşünsenize, belki de sizin bir bakışınız, bir fark edişiniz bir ailenin iki yıllık kâbusuna son verecek. Bu kadar basit aslında: Sadece farkında olmak.
Selim Ece'nin ailesi şu anda herkesten daha fazla duaya ve desteğe ihtiyaç duyuyor. Onların sabrı ve umudu, gerçekten takdir edilesi. İki yıldır pes etmeden, yılmadan bekliyorlar.
Umarım en kısa sürede bu acılı bekleyiş son bulur ve Selim amca ailesine, sevenlerine kavuşur. Çünkü hiçbir aile bu acıyı hak etmiyor. Hiçbir insan, sevdiklerinden haber alamamanın o dayanılmaz ıstırabını yaşamamalı.
