Saatler 03:02'yi gösterdiğinde, Gölcük'te zaman adeta durdu. 26 yıl önce bugün, o korkunç gecede her şey altüst olmuştu. İnsanlar, evler, sokaklar... Hepsi bir anda yok oluşun karanlığına gömülmüştü.
Bugün, o karanlık anın yıldönümünde, Gölcük halkı yeniden bir araya geldi. Gözlerdeki yaşlar hiç kurumamış gibiydi. Kimi ellerinde fotoğraflar, kimi sessiz çığlıklarla sevdiklerini andı.
Unutulmayan Acı
"Her yıl aynı tarihte yeniden yaşıyoruz o anları" diyor 65 yaşındaki Ayşe Teyze. Elleri titreyerek anlatıyor: "Sesler hâlâ kulaklarımda. Çocuklarımın isimlerini haykırışım, sonra gelen o korkunç sessizlik..."
Anma töreninde konuşan Belediye Başkanı, "Bu acıyı asla unutmayacağız" derken sesi titriyordu. 45 saniye süren depremin izleri, 26 yıldır silinmedi. Kayıpların sayısı 17 bini aşmıştı resmi rakamlara göre - ama gerçek sayının çok daha fazla olduğunu herkes biliyor.
Ders Alınmayan Tarih
Uzmanlar uyarıyor: "Aynı hataları yapmaya devam ediyoruz." Deprem bölgesinde hâlâ kaçak yapılaşma devam ediyor. "6.7 büyüklüğündeki o deprem bugün olsa, sonuç pek farklı olmazdı" diye ekliyor bir jeoloji mühendisi.
Anma alanında genç bir çift dikkat çekiyor. Depremde kaybettikleri bebeklerinin adını taşıyan bir kız çocuğuyla gelmişler. "Oğlumuzu hatırlattı bize" diyor anne, küçük kızın saçlarını okşarken.
Gün batımına doğru, deniz kenarına binlerce karanfil bırakıldı. Dalgalar, çiçekleri usulca alıp götürürken, insanlar da sessizce dağıldı. Ama yarın yine aynı acıyla uyanacaklarını biliyorlardı.
