Adana'da geçtiğimiz hafta yaşanan o korkunç kaza, bir ailenin yüreğine ateş düşürdü. Sanki her şey normal bir günde başlamıştı - ta ki talihin acımasız bir oyununa kadar.
Dümdüz ovada ilerleyen kamyon, birdenbire kontrolünü yitirdi. Kim bilir belki de bir anlık dalgınlık, belki de teknik bir arıza... Sonuç değişmedi ne yazık ki.
O anları yaşayanların anlattıkları tüyler ürpertici: "Gürültüyü duyar duymaz dışarı fırladık. Gördüğümüz manzara karşısında donup kaldık" diyor olay yerine ilk ulaşanlardan biri.
Dört Uzun Gün, Dört Sonsuz Gece
Kurtarış ekipleri olay yerine ulaştığında manzara içler acısıydı. Ağır yaralı şoförü enkazdan çıkarmak saatler sürdü. Hastaneye yetiştirildiğinde durumu kritikti - hayata tutunmak için verdiği mücadele tam dört gün sürdü.
Doktorların tüm çabalarına, modern tıbbın tüm imkanlarına rağmen... Bazen hayat böyle acımasız oluyor işte.
Arkada Kalanlar ve Bitmeyen Acı
Geride kalan aile fertleri için hayat artık eskisi gibi olmayacak. Bir baba, bir eş, belki de çocukların gözünde kahraman... Hepsi bir anda yok oldu.
Komşuları, "Mahallenin en iyisiydi, kimsenin kalbini kırmazdı" diye anlatıyor merhumu. İşinde son derece dikkatli ve sorumluluk sahibi biri olduğunu vurguluyorlar.
Bu trajik olay, yollarımızın ne kadar acımasız olabileceğini bir kez daha hatırlattı hepimize. Belki de bu acı kayıp, hepimiz için bir uyanış çağrısı olur - trafikte her saniyenin, her dikkatin ne kadar kıymetli olduğunu anlamamız için.
Cenazesi memleketi Adana'da toprağa verilen şoförün ardından, geride hüzünlü bir sessizlik kaldı. Yollar artık bir yüzü eksik görecek...
