Günün ilk ışıkları TEM Otoyolu'nda yükselirken, hiç kimse o keskin dönemeci hayatların birbirine kenetleneceği bir sahneye dönüşeceğini tahmin edemezdi. Saatler 08:30'u gösterdiğinde, adeta bir kâbusa dönüşen bir dizi olay yaşandı.
İşte o an: bir kamyonet, bir minibüs ve iki binek araç… Sanki görünmez bir el hepsini aynı noktada buluşturmuştu. Metalik bir çığlık, lastiklerin yol ile vedalaşma sesi ve ardından çığ gibi büyüyen bir kaos.
Yaralılar İçin Zamanla Yarış
Olay yerine ilk ulaşanlar—belki de kahramanlar—çevredeki sürücüler oldu. Kimi telefonla yardım çağırırken, kimi camları kırarak içeride sıkışanlara ulaşmaya çalıştı. İnsanlık, tam da böyle anlarda kendini gösteriyor zaten.
Ambulanslar, polis ekipleri ve itfaiye—hepsi olay yerine adeta bir operasyon düzenledi. Yaralılar, bir bir hastanelere yetiştirilmeye başlandı. Ancak ne yazık ki, bir can—o güne belki de kahvaltı ederek başlamış birisi—kurtarılamadı.
Trafik Saatlerce Durma Noktasında
Böyle bir kaza, sadece araçları değil, yolu da yaralıyor. TEM Otoyolu'nun o bölümü saatlerce kapalı kaldı. Yüzlerce araç, sanki dev bir yılanın sırtında durmuş, ilerleyemiyordu. Kim bilir, belki de bazıları işe yetişememenin stresini yaşarken, bazıları da bu kazanın aslında ne kadar da yakın olduğunu düşünüyordu.
—Ne mi oldu? İnsanlar sabahın o erken saatinde bir daha asla unutamayacakları bir manzara ile karşılaştı. Acı, telaş, yardım etme çabası ve bir o kadar da çaresizlik.
Yetkililer, kazanın nedenini araştırıyor—belki sürücü hatası, belki yol durumu, belki de şanssızlık. Ama artık geriye dönüş yok. Bir aile bir ferdini kaybetti, dokuz kişi ise hastanede—umarız yakın zamanda—iyileşme sürecinde olacak.
Böyle günler, bize şunu hatırlatıyor: yollarda sadece araba kullanmıyoruz, hayatları da yönetiyoruz. Belki biraz daha dikkat, belki biraz daha sabır… Kim bilir?
