İstanbul'un Yeşilköy sahilini yalayan o bildik martı sesleri, dün akşamüstü acil bir düdük sesiyle yarıldı. Havada keskin bir tuz kokusu ve gizemli bir endişe vardı. Gözler, dalgalarla boğuşan küçük bir tekneye dikilmişti; motoru susmuş, umudu tükenmek üzereydi.
İşte o kritik anda, sahildekilerin nefesini kesen bir manzara: Kıyı Emniyet Genel Müdürlüğü'ne bağlı ekipler, adeta bir kartal gibi süzülerek olay yerine intikal etti. Rüzgarın hızı saatte 25 kilometreyi bulmuştu ve deniz, küçük tekneyi bir o yana, bir bu yana savuruyordu. İnsanın içini acıtan bir manzaraydı.
Ölümle Dans: Saniyeler İçinde Gerçekleşen Kahramanlık
KEGM'nin hızlı tahliye botu, azgın dalgaları yararak tekneye yaklaştı. Mürettebat, soğukkanlılığını asla kaybetmedi. Teknedeki üç kişi – belki de hayatlarının en uzun dakikalarını yaşıyorlardı – botta kendilerine uzatılan elleri görünce, yüzlerindeki o donuk korku yerini derin bir rahatlamaya bıraktı.
Operasyon o kadar hızlı ve etkileyiciydi ki, sahilde izleyenler gözlerine inanamadı. İnsan, doğanın gücü karşısında çaresiz kalınca, böyle anlarda imdada yetişen kahramanların değerini bir kez daha anlıyor. KEGM ekipleri, o gün sadece bir kurtarma operasyonu gerçekleştirmedi; üç ailenin yüzünü güldürdü.
Kurtarılan üç kişi, sağlık durumlarının iyi olduğunu belirtti. Heyecan ve korkuyu üzerlerinden atmaları biraz zaman aldı elbette. Ancak şunu söylemeden geçemeyeceğim: Deniz, her ne kadar huzur verici görünse de, bir o kadar da acımasız olabiliyor. İstanbul Boğazı'nda böylesi olaylar maalesef nadir yaşanmıyor.
Sonuç olarak, her şey yolunda gitmiş. Rüzgarın pençesindeki tekne ve içindekiler, denizdeki meleklere emanet edilmişti bir akşamüstü. Ve onlar, görevlerini en iyi şekilde yerine getirdi.
