İstanbul'un karmaşık sokaklarında ilerleyen bir İETT otobüsü, dün akşam saatlerinde sıradan bir yolculuğun çok ötesine geçen bir olaya tanıklık etti. Aslında her gün onlarcasının yaşandığı o bildik toplu taşıma anlarından biriydi başlangıçta. Ta ki, bir adamın telefonundaki karekodu okutma ısrarı her şeyi değiştirene kadar.
Olay, Eminönü yönüne giden otobüste meydana geldi. Orta yaşlı bir yolcu, şoförün "karekod okunmuyor" uyarısına rağmen inatla telefonunu okutmakta direndi. İşte o an, otobüs adeta bir gerilim filmi sahnesine dönüştü.
Küçük Kızın Hıçkırıkları Herkesi Etkiledi
Tam da tartışmanın en hararetli anında, annesinin kucağındaki küçük kızın hıçkırıkları yankılandı otobüste. "Hungur hungur" ağlayan çocuğun sesi, gergin havayı anında değiştirdi. O masumiyetin sesi, yetişkinlerin anlamsız çekişmesine adeta bir ayna tutuyordu.
Diğer yolcuların müdahalesiyle sakinleşen ortamda, asıl dikkat çeken şey kabadayı tavırların toplum üzerindeki etkisi oldu. Şöförün "Biraz anlayışlı olun" çabası maalesef yetersiz kalmıştı. İnsanlar, bu tür durumlarda nasıl davranmaları gerektiğini tartışırken buldular kendilerini.
Toplu Ulaşımda Görgü Kuralları Yeniden Masaya Yatırıldı
Olay sonrasında akıllarda kalan sorular:
- Toplu taşımada neden bu kadar tahammülsüzüz?
- Küçük bir çocuğun psikolojisi, bir karekod tartışmasından daha mı değersiz?
- Şoförler bu tür anlarda yeterince destekleniyor mu?
Belki de asıl mesele, teknolojik sistemlerden önce insani değerlerimizi hatırlamakta yatıyor. O küçük kızın gözyaşları, hepimiz için bir uyanış çağrısıydı aslında. Ne dersiniz?
