Gökyüzündeki o sesler, zaten gergin olan sinirleri iyice germeye yetti. Birleşik Arap Emirlikleri'nin Daimi Temsilcisi Mohamed Abushahab'dan gelen açıklama ise durumun ciddiyetini tüm çıplaklığıyla ortaya koydu.
BM Güvenlik Konseyi'nde yapılan olağanüstü toplantıda konuşan Abushahab, "Ukrayna'daki Çernobil Nükleer Santrali'nin bulunduğu bölgede silahlı çatışmaların devam etmesinden derin endişe duyuyoruz" ifadelerini kullandı. Bu, diplomatik dilde söylenebilecek en sert uyarılardan biriydi aslında.
Peki ya o sesler? Bölge sakinleri, gökyüzünden gelen ve uçaksavar sistemlerine benzeyen gizemli sesler duyduklarını belirtiyor. Kimse tam olarak ne olduğunu bilmiyor ama herkes aynı korkuyu taşıyor: Acaba 1986'daki o korkunç felaket tekrar mı yaşanacak?
Radyasyon Seviyelerinde Artış İhtimali
Abushahab'ın dile getirdiği bir diğer endişe ise radyasyon seviyelerindeki olası artış. Ukrayna makamlarının, Rusya'nın işgali altındaki bölgelerdeki nükleer tesislerdeki radyasyon seviyelerini izleme konusunda yaşadığı zorluklar, durumu daha da tehlikeli bir hale getiriyor. Şöyle düşünün: Gözünüz bağlı, sesle yönünüzü bulmaya çalışıyorsunuz ama etrafınızda patlamalar devam ediyor.
Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı yetkililerinin bölgeye erişiminin kısıtlanması ise yangına körükle gitmekten farksız. Kimse ne olduğunu tam olarak bilmiyor, herkes en kötüyü tahmin etmeye çalışıyor.
İnsani Yardım Çağrısı
BAE temsilcisi, taraflara insani yardım operasyonlarının engellenmemesi ve sivil altyapının korunması konusunda da çağrıda bulundu. Çünkü biliyorlar ki, nükleer bir felakette sınır tanımaz. Radyasyon bulutları, kimin askeri kimin sivil olduğuna bakmadan ilerler.
Bu uyarılar, savaşın sadece cephede olmadığını bir kez daha hatırlatıyor. Bazen en büyük tehdit, gözle görülmeyen, sessizce yayılan bir tehlike olabiliyor. Ve maalesef Çernobil, bunun en acı örneği olarak hala hafızalarımızda yer ediyor.
Umarım bu kez aynı hataları tekrarlamayız. Çünkü bazı hataların bedeli, nesiller boyu ödenmeye devam ediyor.
