İstiklal Caddesi bugün alışılmadık bir manzaraya sahne oldu. Ukrayna'nın Bağımsızlık Günü'nde, İstanbul'da yaşayan yüzlerce Ukraynalı, savaşta esir düşen askerlerinin özgürlüğü için sessiz ama son derece etkili bir protesto gerçekleştirdi.
Mavi-sarı renklerle donanmış kalabalık, caddenin girişinde adeta bir insan denizi oluşturdu. Ellerinde "Esirleri unutma", "Onları eve getir" yazılı pankartlar ve Ukrayna bayrakları vardı. Gözlerdeki hüzün ve umut karışımı ifade ise görülmeye değerdi.
Sessiz Çığlık: İnsan Zinciri
Protestonun en çarpıcı anı, katılımcıların oluşturduğu insan zinciriydi. Dakikalar boyunca hiç konuşmadan, sadece birbirlerine kenetlenerek dünyaya sessiz bir çığlık attılar. Bu sessizlik, aslında savaşın yarattığı o derin acıyı anlatmaya yetiyordu da artıyordu bile.
Organizatörlerden biri olan Olena Kravchenko, sesi titreyerek, "Bugün bayram günümüz ama yüreğimiz yaralı" dedi. "Evlerimizdeki boş sandalyeleri düşünüyoruz. Anneler, eşler, çocuklar... Hepimiz aynı acıyı paylaşıyoruz."
Bayram Değil, Yas Günü
Aslında bugün Ukrayna için kutlama günü olmalıydı. Bağımsızlığın 33. yıldönümü. Ama işgal altındaki topraklarda, cephedeki çatışmalar ve esir kamplarındaki askerler bu kutlamaya gölge düşürüyor.
Protestoya katılan bir diğer isim, iki yıldır İstanbul'da yaşayan Andriy, "Bizim için bugün bayram değil, yas günü" diye açıklıyor durumu. "Ta ki son esir askerimiz özgür olana kadar da böyle hissedeceğiz."
İstiklal Caddesi'ndeki turistler ve İstanbullular bu beklenmedik manzara karşısında şaşkındı. Kimileri destek mesajları verirken, kimileri de cep telefonlarıyla bu anları ölümsüzleştirdi.
Polis ekipleri olaysız geçen gösteri boyunca bölgede güvenlik önlemi aldı. Trafik kısa süreliğine yavaşlasa da, eylem barışçıl bir şekilde sona erdi.
Ukraynalı topluluğunun bu dokunaklı çıkışı, savaşın unutulmaya yüz tutmuş bir yönünü tekrar gündeme getirdi: Esir düşen binlerce asker ve onların geride bıraktığı aileler...
