Afrika'nın göbeğinde, Sudan'da yaşananlar insanın içini acıtıyor. Öyle ki, son günlerde patlak veren çatışmalar yüzünden tam 62 bin insan -evet, altmış iki bin kişi- can derdine düşmüş durumda. Evlerini, yurtlarını, anılarını geride bırakıp bilinmeze doğru yollara düşmek zorunda kalmışlar.
Birleşmiş Milletler'in açıkladığı son veriler gözler önüne seriyor durumu. Uluslararası Göç Örgütü'nün (IOM) tespitlerine göre, bu insanların çoğu kadın ve çocuklardan oluşuyor. Kimi komşu ülkelere sığınmaya çalışıyor, kimi de ülke içinde daha güvenli bölgelere ulaşmaya çabalıyor.
Durum Giderek Kötüleşiyor
Aslında bu sayılar buzdağının sadece görünen kısmı. Çünkü çatışmalar devam ettikçe yerinden edilenlerin sayısının artmasından endişe ediliyor. Zaten IOM yetkilileri de durumun 'endişe verici' olduğunu ifade ediyor. Hani şu 'kritik eşik' tabirini kullanıyorlar ya, işte tam olarak o noktadayız.
Peki nereye gidiyor bu insanlar? Çoğunlukla Çad, Mısır, Etiyopya ve Güney Sudan gibi komşu ülkelere sığınmaya çalışıyorlar. Ama yolculuk o kadar da kolay değil. Yollarda açlık, susuzluk ve güvenlik riskleriyle karşı karşıya kalıyorlar.
İnsani Yardım Kuruluşları Alarmda
Uluslararası Kızılhaç ve Kızılay Dernekleri Federasyonu (IFRC) gibi kuruluşlar da sahada çalışmalarını sürdürüyor. Ancak -itiraf etmek gerekirse- kaynaklar sınırlı, ihtiyaçlar ise her geçen gün katlanarak artıyor. Temel ihtiyaç malzemelerinden barınma imkanlarına kadar pek çok konuda sıkıntı yaşanıyor.
Şöyle düşünün: Bir anda evinizden oluyorsunuz. Yanınıza alabildikleriniz sadece birkaç parça eşya. Geride bıraktıklarınızsa bir ömür biriktirdiğiniz anılar. İnsan psikolojisi için ne kadar ağır bir yük değil mi?
Peki Çözüm Ne?
Uzun vadede kalıcı bir barış sağlanması gerekiyor elbette. Ama şu an acil olan, bu insanların temel ihtiyaçlarının karşılanması. Gıda, su, barınak ve tıbbi yardım en kritik ihtiyaçlar arasında yer alıyor.
Dünya kamuoyunun dikkatini buraya çekmek gerekiyor. Çünkü unutmayalım ki, her bir rakamın arkasında bir insan hikayesi var. Anne-babasını kaybetmiş çocuklar, evini barkını kaybetmiş yaşlılar, gelecekten umudunu kesmiş gençler...
Son söz? Durum vahim. Ama umutsuzluğa kapılmak yerine, uluslararası toplumun daha fazla destek sağlaması için çaba göstermeliyiz. Çünkü insanlık olarak hepimiz bu sorumluluğu paylaşıyoruz.
