Dünyanın gözü önünde, adeta ağır çekimde yaşanan bir insanlık trajedisi var Gazze'de. Belediye Başkanı Yahya el-Sarraj'ın sesi, telefonda bile hissedilen bir yorgunluk ve çaresizlikle titriyor. Anlattıkları ise yürekleri paramparça edecek cinsten.
"Artık dayanacak gücümüz kalmadı," diye başlıyor söze, kelimeleri seçerken zorlanırcasına. "Bebeklerimiz... en masum olanlarımız... gözlerini dünyaya açtıkları o ilk anda bile hayata tutunamıyorlar. Açlık, onları bizden alıp götürüyor."
Hayatta Kalma Mücadelesi ve Dayanılmaz Koşullar
Durum o kadar vahim ki, temel ihtiyaçlar lüks sayılıyor. Yiyecek, ilaç, temiz su... Bunların hiçbiri yok. İnsanlar sokaklarda, enkaz yığınlarının arasında, bir dilim ekmek için saatlerce kuyrukta bekliyor. Ve çoğu zaman elleri boş dönüyorlar.
El-Sarraj, "Ambargolar ve saldırılar, şehrin altyapısını tamamen çökertti," diye açıklıyor. Su şebekeleri, kanalizasyon sistemleri, elektrik hatları... Hepsi yerle bir olmuş durumda. "Atıklar sokaklara akıyor. Salgın hastalık kapımızda. Bu, sadece bir açlık değil, aynı zamanda bir hijyen krizi."
Uluslararası Topluma Sessiz Çığlık
Peki uluslararası toplum ne yapıyor? Bu soruya iç çekerek yanıt veriyor: "Yaptıkları yardımlar, ihtiyacın yanında bir damla bile değil. Adeta bir bardak suyla yangın söndürmeye çalışıyorlar."
Dünya liderlerini, insanlık onuru adına harekete geçmeye çağırıyor. "Sessiz kalmak, zulme ortak olmaktır," diyor. Sesindeki o ton, sadece bir yetkilinin değil, bir babanın, bir kocanın, çaresiz kalmış sıradan bir insanın isyanı.
Ortadoğu'da siyaset hep karmaşıktır, evet. Ama burada konuşulan, siyasetin çok ötesinde. Burada konuşulan, insanlığın temel bir sınavı. Gazze, dünyanın vicdanına ayna tutuyor. Ve ne yazık ki, o aynada gördüğümüz manzara hiç de iç açıcı değil.
