Dünya siyaset sahnesinde yankı uyandıran bir iddia daha gündeme oturdu. İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu'nun, Gazze'ye yönelik askeri operasyonları ve uluslararası arenada soykırım suçlamalarını adeta bir 'siyasi sigorta poliçesi' gibi kullandığı öne sürülüyor.
Bu iddialar, Ortadoğu'nun kanayan yarası haline gelen Gazze meselesine farklı bir perspektiften bakmamızı sağlıyor. Netanyahu'nun iç siyasetteki zayıflıklarını örtbas etmek için dış politikada agresif bir tutum sergilediği belirtiliyor. Sanki bir siyasi hayatta kalma stratejisi gibi...
Uluslararası Arenada Yaratılan Gerilim
Uluslararası hukuk çevrelerinde ciddi tartışmalara neden olan Gazze operasyonları, Netanyahu hükümeti için beklenmedik bir kalkan işlevi görüyor. Savaş suçu ve soykırım iddiaları, İsrail'in uluslararası platformlarda maruz kaldığı eleştirileri perdelemek için kullanılıyor olabilir mi?
Aslında bu durum, modern siyasetin acımasız bir gerçeğini yüzümüze vuruyor: Bazen yıkım ve krizler, iktidardakiler için beklenmedik fırsatlar yaratabiliyor. Netanyahu'nun bu stratejisi, siyasi kariyerini uzatmak için uluslararası gerilimleri araçsallaştırdığını düşündürüyor.
İç Siyaset Hesapları ve Dış Politika Manevraları
İsrail'in iç politikasındaki kırılgan dengeler, Netanyahu'nun dış politika hamlelerini şekillendiriyor. Muhalefetin artan baskısı ve yargı süreçlerindeki belirsizlikler, Başbakan'ı daha agresif dış politika seçeneklerine itiyor gibi görünüyor.
Gazze operasyonlarının Netanyahu'nun iç siyasetteki sorunlarını nasıl gölgelediğini görmek gerçekten şaşırtıcı. Sanki dışarıda yaratılan bir düşman imgesi, içerideki eleştirileri susturmak için kullanılıyor. Bu klasik siyaset stratejisinin güncellenmiş bir versiyonu adeta.
Peki ya uluslararası toplum? BM ve diğer küresel kuruluşların tepkileri, Netanyahu'nun bu stratejisini ne ölçüde etkileyebilir? Aslında bu sorunun cevabı, Ortadoğu'nun geleceği için hayati önem taşıyor.
Sonuç olarak, Netanyahu'nun Gazze politikası sadece askeri bir operasyon olmanın ötesine geçmiş durumda. Bu hamleler, kişisel iktidar mücadelesiyle uluslararası politikanın kesiştiği karmaşık bir stratejinin parçası gibi görünüyor. Ortadoğu'da barış umutları ise bu siyasi hesapların gölgesinde kalmaya devam ediyor.
