Ortadoğu'nun kanayan yarası Gazze'de durum hiç de iç açıcı değil. Aslında, kelimelerle anlatılması güç bir trajedi yaşanıyor orada. Tam da bu noktada, bölgeden gelen son açıklama tüyleri diken diken ediyor doğrusu.
Gazze'deki bir hükümet yetkilisi -ki ismini vermek istemiyor, anlayışla karşılarsınız- İsrail'in ateşkes anlaşmasını tam 194 kez ihlal ettiğini duyurdu. Yüz doksan dört! Bu sayıyı bir düşünün. Neredeyse her gün birden fazla ihlal demek bu.
Kâğıt Üzerinde Kalan Anlaşma
Şöyle bir geriye dönüp baktığımızda, ateşkes anlaşmalarının çoğu zaman kâğıt üzerinde kaldığını görüyoruz. Ama bu kadarı da pes dedirtiyor insana. Yetkilinin açıklamasına göre, ihlallerin çeşitliliği de oldukça dikkat çekici:
- Sınır ihlalleri ve askeri hareketlilik
- Hava sahasına yönelik provokatif eylemler
- Yasak bölgelere yapılan müdahaleler
- Sivil alanlara yönelik tehditler
Bu liste daha da uzayıp gidiyor aslında. Sanki birileri anlaşma maddelerini okumamış da, kafasına göre takılıyor gibi.
İnsani Durum Alarm Veriyor
Peki ya insanlar? Onlar ne durumda? Biliyorsunuz, rakamlar soğuk gelir insana ama gerçekler acıtır. Gazze'deki sıradan insanlar -anneniz, babanız, komşunuz gibi- her gün bu ihlallerin bedelini ödüyor.
Çocuklar okula gidemiyor, hastaneler yeterli hizmet veremiyor, temel ihtiyaçlar bile lüks sayılıyor. Düşünsenize, markete gidip ekmek almak bile bir maceraya dönüşmüş durumda.
Aslında mesele sadece rakamlardan ibaret değil. Her ihlalin arkasında bir ailenin hikayesi, bir çocuğun korkusu, bir annenin endişesi var. Bunu unutmamak lazım.
Uluslararası Tepkiler Ne Durumda?
Batı'dan gelen açıklamalara baktığımızda -itiraf edeyim- biraz hayal kırıklığına uğruyorum. Kınama mesajları, endişe beyanları... Hepsi çok tanıdık geliyor, değil mi? Ama somut adım? O konuda cimri davranılıyor maalesef.
Birleşmiş Milletler'den bazı yetkililer seslerini yükseltiyor elbette. Fakat bu sesler genellikle New York'un o lüks ofislerinde kaybolup gidiyor. Gazze'deki gerçekliğe ulaşamıyor.
Şu an için uluslararası toplumun tepkisi -en hafif tabiriyle- yetersiz kalıyor. Adeta bir arka plan gürültüsü gibi...
Peki Ya Çözüm?
Çözümden bahsedecek olursak, işte orası biraz daha karmaşık. Ateşkes anlaşmalarının delinmesi, taraflar arasındaki güveni daha da zedeliyor. Bu da barış sürecini -eğer varsa tabii- sekteye uğratıyor.
Belki de sorun şu: Anlaşmalar masa başında yapılıyor ama uygulama sahada çöküyor. Sanki iki farklı gezegenden bahsediyoruz gibi.
Sonuç olarak, Gazze'deki durum hiç de iç açıcı değil. 194 ihlal sadece bir rakam değil, aslında sistemik bir sorunun göstergesi. Ve maalesef, bu rakamın artmaya devam edeceği konusunda kötümserim açıkçası.
Umarım bir gün bu satırları yazarken hissettiğim o ağırlık, yerini umuda bırakır. Ama bugün o gün değil galiba...
