Gözler önünde, adeta bir kabus gibi gerçekleşiyor. İsrail ordusu, Gazze sınırına yığdığı tanklar ve ağır zırhlı birliklerle bu sabah erken saatlerde topyekûn bir işgal hareketi başlattı. Haber, dünya basınına saniyeler içinde yayılırken, uluslararası toplumdan henüz net bir tepki gelmedi—ki bu sessizlik belki de en rahatsız edici olanı.
Yerel kaynaklar, İsrail askeri konvoylarının şehrin kuzey batı bölgelerinden ilerlemeye başladığını ve yoğun topçu ateşi eşliğinde ilerlediklerini bildiriyor. Daha şimdiden, çatışmaların şiddetlendiği bölgelerdeki sivil kayıpların sayısı artıyor. İnsanlar—evet, sıradan insanlar—ne yapacağını bilmez halde.
Bölge sakinlerinin aktardığına göre, İsrail güçleri hem karadan hem de denizden operasyonel genişleme içinde. Hava saldırıları ise neredeyse aralıksız sürüyor. “Daha dün bir komşumuzun evi yıkıldı,” diye anlatıyor telefonla ulaşabildiğimiz bir Gazzeli. “Artık nereye saklanacağımızı bilemiyoruz.”
Uluslararası Tepkiler Ne Durumda?
Birleşmiş Milletler’den şimdilik yalnızca “endişe” ifadeleri gelirken, bazı Arap ülkeleri acil toplanma çağrısı yaptı. Fakat somut adımlar? Maalesef henüz yok. Türkiye ise diplomatik kanalları hareketlendirmiş durumda—fakat bu tür kriz anlarında zaman her şeyden daha değerli.
Aslında bu, İsrail’in son bir aydır süren gerilimi tırmandırmasının kaçınılmaz sonucu gibi görünüyor. Sınır çatışmaları, hava saldırıları ve şimdi de kara harekatı. Peki ya sonrası? Kimse tahmin etmek istemiyor.
Gazze’deki insani durum ise giderek içler acısı bir hal alıyor. Elektrik, su ve tıbbi malzeme sıkıntısı had safhada. Yardım kuruluşları bölgeye ulaşmakta zorlanırken, çatışmaların ortasında kalan sivil halk için endişe her geçen dakika büyüyor.
Belki de en trajik olan, bu tür haberleri artık neredeyse kanıksama eğiliminde oluşumuz. Fakat bugün—şu an—orada yaşananlar, bir kez daha insanlık adına yüzleşmemiz gereken bir tablo sunuyor.
