Hani bazı anlar vardır, hafızalara kazınır da bir türlü silinmez ya... 2015'in o karanlık günü de öyleydi işte. Diyarbakır'ın kalbinde patlayan o bombalar, sadece binaları değil, yürekleri de paramparça etmişti.
Ve şimdi, tam sekiz yıl sonra, adalet mekanizması nihayet harekete geçti. Savcılığın yürüttüğü o titiz soruşturma -ki gerçekten takdire şayan- sonuç verdi. 13 isim, o korkunç günün hesabını vermek üzere tutuklanma yolculuğuna başladı.
Zamanın Tozlu Sayfalarındaki Gerçekler
Olayın üzerinden yıllar geçmişti ama -inanın bana- adalet için geç değildi. Deliller bir bir ortaya çıktıkça, o gün yaşananların ne kadar planlı ve organize olduğu görüldü. Sanki bir puzzle'ın parçaları yerine oturuyordu, yavaş yavaş ama emin adımlarla.
Mahkeme süreci... Ah, o nasıl bir heyecandı. Savcılık iddianamesi öyle detaylıydı ki, her satırı okuyanın tüyleri diken diken olurdu. Ve nihayet, hakim kararını verdi: "Tutuklanmalarına..."
Peki Ya Sonrası?
Bu karar, sadece bir yargılama sürecinin başlangıcı değil aslında. Toplum olarak bizler için de bir dönüm noktası. Demek ki neymiş? Geç de olsa adalet yerini bulurmuş. Bu ülkede kanunlar işliyor, sistem çalışıyormuş.
Şimdi herkesin aklındaki soru aynı: Bu tutuklamalar, benzer olayların önüne geçebilecek mi? Umarım evet. Çünkü bu topraklar daha fazla acıyı hak etmiyor.
Bir düşünün - gerçekten düşünün - o gün orada olanların hissettiklerini. Ve şimdi, adaletin tecelli etmesinin verdiği o küçük ama anlamlı rahatlamayı...
