Gazze'nin kuzeyi... Sanki zaman durmuş gibi. El-Fahura bölgesinde dün akşam saatlerinde başlayan ve gece boyunca devam eden İsrail saldırıları, insanlık tarihine bir kara leke daha ekledi diyebiliriz.
Ortalık tam bir enkaza dönmüş durumda. Binalar yerle bir olmuş, sokaklar moloz yığınlarıyla kaplanmış. İnsanlar - belki de komşuları, akrabaları - enkaz altında kalmış insanları kurtarmaya çalışıyorlar. Elleriyle kazıyorlar, çünkü başka çareleri yok.
Sayılar Soğuk, Gerçekler Daha Soğuk
Resmi rakamlara göre 46 Filistinli hayatını kaybetti. Ama rakamların anlatamadığı şey var: Her bir sayının arkasında bir hayat, bir aile, bitmeyen acılar yatıyor. Yaralı sayısı ise tahmin edilenden çok daha fazla - hastaneler dolup taşıyor adeta.
Filistinli yetkililerin açıklamasına göre saldırı "yoğun ve orantısız" bir şekilde gerçekleşmiş. Zaten bölgede bulunanlar da bunu doğruluyor. Bir anda her yerin ateş çemberine döndüğünü anlatıyorlar.
Uluslararası Tepkiler Yetersiz Mi Kalıyor?
Dünya yine sessiz... Ya da en azından yeterince ses çıkarmıyor. Bazı ülkelerden kınama mesajları geliyor elbette, ama Filistin halkının yaşadığı acılar karşısında bunlar ne kadar yeterli olur bilemiyorum.
BM yetkilileri "derin endişe" duyduklarını açıkladılar. Açıkçası, bu tür açıklamaların artık bir işe yaramadığını düşünenlerin sayısı hiç de az değil. İnsan hayatı söz konusu olduğunda, sadece "endişe" ifade etmek yetmiyor maalesef.
Bölgedeki hastanelerin durumu içler acısı. Zaten kısıtlı olan tıbbi malzemeler hızla tükeniyor. Doktorlar imkansızlıklar içinde mücadele ediyor - gerçekten takdir etmemek elde değil.
Peki Ya Gelecek?
Bu son olay, bölgedeki gerilimi daha da tırmandırdı. Taraflar arasındaki güven - zaten yok denecek kadar azdı - iyice yok olmuş durumda. Barış görüşmeleri deseniz, o da hayal oldu artık.
Enkaz altından ceset çıkarma çalışmaları hala devam ediyor. Sayının daha da artmasından korkuluyor. Arama kurtarma ekipleri ellerinden geleni yapıyor ama - itiraf etmeliyim - kaynaklar çok kısıtlı.
Gazze halkı yıllardır bu tür saldırılara maruz kalıyor. Dayanacak güçleri kalmadığını söylüyorlar, ama yine de ayaktalar. İnsanın içi acıyor gerçekten.
Bu trajedi, uluslararası toplumun acilen harekete geçmesi gerektiğini bir kez daha gösterdi. Ama kim dinliyor ki? Cevabını ben de bilmiyorum.
