Gözler yine Gazze'ye çevrildi. İsrail ordusunun son hamlesi, zaten kanayan bir yaranın üzerine tuz basmak gibi oldu adeta. Doğu Gazze'deki bir bölgeye düzenlenen saldırı... Kimileri buna 'operasyon' diyor ama oradaki gerçekleri görenler için durum çok daha vahim.
Olay anını yaşayanlar anlatıyor - bir anda her yerin toz duman içinde kaldığını, insan çığlıklarının havayı yardığını... Öyle sıradan bir gün değildi belki de birçokları için. Ama işte savaşın acımasız yüzü, en beklenmedik anlarda karşınıza çıkıveriyor.
Sayılarla İfade Edilemeyecek Acı
Resmi rakamlara göre ölü ve yaralı sayısı şu kadar... Ama rakamların anlatamadığı şeyler var. Mesela geride kalan çocukların gözlerindeki korkuyu, annelerin feryadını hiçbir istatistiğe sığdıramazsınız. Bölgeden gelen görüntüler - ki çoğu medyada yer bulamıyor - insanın yüreğini burkuyor.
İsrail tarafının 'hedef gözetme' iddialarına karşılık, saldırının merkez üssünde ne askeri bir birlik ne de stratejik bir nokta varmış gibi görünüyor. Tam tersine, sivil yerleşim alanları... Okullar, hastaneler, evler. İnsan hakları örgütleri zaten uzun süredir uyarıyordu bu durum için.
Uluslararası Tepkiler ve Sessizlik
Dünya kamuoyu - bir kısmı en azından - olanlara kayıtsız kalmıyor tabii. Bazı ülkelerden kınama mesajları yağıyor. Ama bu mesajların kaç tanesi somut adımlara dönüşüyor? İşte orası muamma. BM toplantıları, diplomatik girişimler derken zaman akıp gidiyor. Oysa Gazze'de zaman, her saniye can kaybı demek.
Bölge sakinlerinin anlattıkları içler acısı: "Artık nereye sığınacağımızı bilemiyoruz" diyor bir baba. "Çocuklarımızın psikolojisi alt üst oldu" diye ekliyor. Bu savaşın görünmeyen yaraları, belki de en zor iyileşecek olanları.
Peki ya çözüm? Uzlaşı yolları? Maalesef siyasi iradeler bir türlü ortak paydada buluşamıyor. Sanki insan hayatı, iktidar oyunlarının bir piyonu haline gelmiş gibi. Bölge uzmanları ise uyarıyor: "Bu kısır döngü böyle devam edemez."
Gazze'de yaşananlar, aslında hepimizin insanlık sınavı. Uzaktan izlemekle yetindiğimiz her olay, bir gün kapımızı çalabilir. Unutmayalım ki, dünya bir bütün ve bir yerlerde akan her gözyaşı, hepimizin yüreğinden bir parça götürüyor.
