Hani derler ya, insanın sabrı taşar işte. Öyle bir şey oldu sanki. Portas'ta çalışan 25 yaşındaki Mehmet Ali T., aylardır alamadığı maaşının yarattığı çaresizlikle hayatına son verdi. Genç adamın dramı, hepimizin yüreğini dağlıyor doğrusu.
Olay, dün sabah erken saatlerde yaşandı. Mehmet Ali'nin ailesi, onu evinde hareketsiz halde bulunca dünyaları başlarına yıkıldı. İnanmak istemediler tabii - kim ister ki böyle bir şey?
Maaşlar Ödenmeyince Çaresizlik Büyüdü
İşin acı tarafı şu: Mehmet Ali tam dört aydır maaşını alamıyormuş. Dört ay! Düşünsenize, kira var, faturalar var, açlık var. Genç işçi, bu süreçte defalarca şirket yönetimine başvurmuş, hakkını aramış. Ama nafile - kapılar yüzüne kapanmış.
Komşular anlatıyor: "Son günlerde çok stresliydi, gözlerinin içi gülmüyordu" diye. Kim bilir, belki de uyuyamıyordu geceleri. Belki her telefon çalışında 'acaba maaş mı?' diye heyecanlanıyor, sonra hayal kırıklığına uğruyordu.
ABB'nin Sessizliği Soru İşaretleri Doğurdu
Olay sonrası ABB şirketinden herhangi bir açıklama gelmemesi ise ayrıca düşündürücü. Sanki hiçbir şey olmamış gibi davranıyorlar - bu kadar mı insan hayatı değersiz?
Sendika temsilcileri olayla ilgili soruşturma başlatılmasını talep etti. Zaten belli ki bu, basit bir "iş kazası" değil. Sistemin çarkları arasında ezilen bir gencin trajedisi.
Mehmet Ali'nin arkadaşları ise yıkılmış durumda. "O kadar iyi yürekli bir insandı ki... Kimseye kötülük düşünmezdi" diye anlatıyorlar gözleri dolu dolu. Genç yaşta hayata veda eden bu insanın hikayesi, aslında hepimizin hikayesi olabilirdi.
Peki Ya Çözüm?
Bu tür trajedilerin tekrarlanmaması için ne yapmalı? Belki de işverenlere daha sıkı yaptırımlar gelmeli. Ya da çalışanların haklarını daha etkin koruyacak mekanizmalar kurulmalı.
Şu kesin ki: Mehmet Ali'nin ölümü boşuna olmamalı. Onun hikayesi, diğer işçilerin benzer acılar yaşamaması için bir uyarı işareti olmalı. Unutmayalım - her maaş, bir ailenin geleceği demek. Her geciken ödeme, bir umudun sönmesi.
Mehmet Ali'nin ailesine başsağlığı diliyoruz. Mekanı cennet olsun.
