Haber geldiğinde insanın içini bir burukluk kaplıyor. Öyle ya, bazı isimler vardır, ekranlardan, perdelerden taşar hayatımıza işlerler. İşte Engin Çağlar da onlardan biriydi. Ve maalesef, o artık aramızda yok.
79 yıllık bir ömür... Düşünsenize, neredeyse sekiz on yıllık bir zaman dilimi. Ve bu sürenin büyük bölümünde Türk sinemasının en sevilen yüzlerinden biri oldu. Öyle bir geçiş yaptı ki, kimse farkına bile varmadan yer etti hafızalarda.
Sanat Dolu Bir Yaşam
Aslında şöyle bir geriye dönüp baktığımızda -ki bence herkesin yapması gereken bu - Engin Çağlar'ın kariyeri tam anlamıyla bir 'emek' hikayesi. Öyle bir günde stardan falan bahsetmiyorum. Sabırla, inatla, sevgiyle işini yapan bir adamdı o.
Oynadığı her rolde farklı bir şey katardı. Belki de en büyük marifeti buydu - sıradan karakterleri bile özel kılabilmek. Kimi zaman komedi filmlerinde güldürdü, kimi zaman dramlarda hüzünlendirdi. Ama hep 'gerçek' kaldı.
Sevenlerine Son Veda
Vefat haberi, sanat camiasında derin bir üzüntüye neden oldu. Sosyal medyada akın akın mesajlar yağdı. Herkes aynı şeyi söylüyordu: "Yeşilçam'ın bir parçası daha eksildi."
Bu kaybın ağırlığını anlatmak gerçekten zor. Çünkü o sadece bir oyuncu değildi - o bizim çocukluğumuzun, gençliğimizin bir parçasıydı. Cumartesi geceleri televizyon başında izlediğimiz filmlerin vazgeçilmez yüzü.
Peki neydi onu bu kadar özel kılan? Bana sorarsanız - ki bu tamamen kişisel bir görüş - samimiyetiydi. Rol yapmıyor gibiydi, yaşıyordu. İzleyici de bunu hissediyordu.
Geride Kalanlar
Ailesi, sevenleri ve tabii ki Türk sineması... Hepsi için büyük bir kayıp bu. Ama şunu unutmamak lazım: Sanatçılar asla tamamen gitmezler. Eserleriyle, filmleriyle, oynadıkları karakterlerle yaşamaya devam ederler.
Engin Çağlar da öyle olacak. Yıllar geçse de, siyah-beyaz ekranlardaki o sıcak gülümsemesi hep hatırlanacak. Belki torunlarımız bile izleyecek onu - kim bilir?
Son söz olarak şunu söyleyebilirim: Işıklar içinde uyu usta. Seni çok özleyeceğiz.
