Bazen bir oyuncu sahneye çıkar ve her şeyi değiştirir. Özge Borak tam da bunu yaptı. 'Tek Kişilik Rota' adlı oyunuyla seyirciyi adeta büyüledi. Oyun bitince herkes ayaktaydı – gerçekten de.
Peki nasıl oldu da bu kadar etkileyici bir performans sergiledi? Aslında hiç kolay değil. Tek başına sahnede tüm o karakterlere hayat vermek... Kim yapabilir ki?
Bir Yol Hikayesi: Sahnedeki Yalnız Yolcu
Oyun, isminin hakkını veriyor. Gerçek bir yol hikayesi bu. Özge, sahnede tek başına ama asla yalnız değil. Seyirciyle kurduğu o gizemli bağ sayesinde herkes kendini oyunun bir parçası gibi hissediyor.
– Nasıl hissediyorsun? diye sorsak, sanırım 'Heyecanlı ve mutlu' derdi. Çünkü öyle görünüyordu.
Oyun sonrası backstage'te gördüğümüz Özge Borak, yorgun ama bir o kadar da enerjikti. "Sahne benim evim" diyor ve ekliyor: "Seyirci olmadan asla".
Yoruldu mu? Kesinlikle Hayır!
Bazıları tek kişilik oyun oynamayı delilik sanır. Özge için ise bu bir tutku. "Yorulmam mümkün değil" diye açıklıyor ve devam ediyor: "Sahnedeki enerji beni besliyor".
Belki de sırrı burada: Seyirciyle kurduğu o görünmez bağ. Kimi zaman gülümseten, kimi zaman düşündüren bir performans. İnsan ister istemez hayran kalıyor.
Peki ya sonra? Şimdilik devam. Yeni rotalar, yeni sahneler, yeni seyirciler... Özge Borak'ın yolu uzun. Ve görünüşe göre bu yolda yalnız yürümeye niyeti yok.
