İstanbul'da sinema tarihinde belki de ilk kez yaşanan bir etkinliğe tanıklık ettik dün. Hollywood'un sevilen yıldızı Emma Stone'un 'Poor Things' filmindeki unutulmaz karakteri Bella Baxter için düzenlenen özel gösterimde salonu sadece keller doldurdu. Evet, yanlış duymadınız - kapıdan içeri sadece saçsız kafalı misafirler alındı.
Neden mi böyle bir şey yapılsın? Aslında cevap oldukça basç: Filmdeki karakterin yaşadığı kellik deneyimini gerçekten anlayabilecek bir izleyici kitlesi oluşturmak. Organizatörler bu fikri düşünürken, "Madem karakter kel, izleyiciler de öyle olsun" demişler herhalde.
Kel Dayanışması Sinemada
Salona giren herkesin yüzünde hafif bir gülümseme vardı. Kimi doğuştan keldi, kimi tercihen, kimi de... Neyse, önemli olan hepsinin bu özel anı paylaşıyor olmasıydı. İnsan içinden "Acaba perdedeki karakterle kendileri arasında nasıl bağlar kuracaklar?" diye soruyor doğrusu.
Etkinlik öncesi konuştuğumuz birkaç katılımcı oldukça heyecanlıydı. "Hayatımda ilk kez kellik durumum nedeniyle özel hissettim" diyenler bile vardı. İşin ironik yanı, normalde toplumda bazen saklanan bir özellik, bu gece bir ayrıcalık haline gelmişti.
Film ve Karakter Hakkında
Yorgos Lanthimos'un yönettiği 'Poor Things', aslında oldukça sıra dışı bir hikaye anlatıyor. Emma Stone'un canlandırdığı Bella Baxter karakteri, bir bilim insanı tarafından yeniden hayata döndürülen genç bir kadın. Film boyunca karakterin kimlik arayışı ve toplum normlarına meydan okuyuşunu izliyoruz.
Peki neden kel? Bu aslında karakterin toplumsal beklentilerden tamamen arınmış halini simgeliyor. Saçların olmaması, bir anlamda önyargılardan da sıyrılmayı temsil ediyor. Derin bir metafor aslında.
Emma Stone bu rol için gerçekten büyük bir dönüşüm geçirdi. Sadece fiziksel olarak değil, duygusal olarak da zorlu bir süreçti onun için. Set arkadaşlarının anlattığına göre, karaktere hazırlanırken kellik durumunu gerçekten içselleştirmiş.
Gelecek Etkinlikler İçin İpuçları
Bu tarz özel gösterimler aslında sinema endüstrisinde yeni bir trend haline gelebilir. Düşünsenize, her film kendi karakterine uygun izleyici kitlesiyle buluşsa... Mesela:
- Denizci filmleri için sadece denizciler
- Öğretmen hikayeleri için sadece eğitimciler
- Müzisyen biyografileri için sadece müzisyenler
Ne kadar ilginç olurdu değil mi? Belki de gelecekte sinema bu şekilde kişiselleşecek.
Sonuç olarak, İstanbul'da gerçekleşen bu etkinlik sadece bir film gösteriminden çok daha fazlasıydı. Bir nevi toplumsal deney, bir dayanışma anı ve tabii ki sinema tutkusunun farklı bir tezahürü. Emma Stone'un bu cesur performansı zaten Oscar ile taçlandırılmıştı, şimdi de İstanbul'daki kellerin kalbini kazandı.
Keşke her farklılık böyle kutlansa, değil mi? Ama neyse, bu konuyu fazla derinleştirmeyelim. Özetle: Kellik bir zafer oldu bu gece, hem perdede hem salonda!
