Tam üç yıl oldu... Sahnenin o benzersiz, o kendine has ustasını kaylelişimizin üzerinden. Ama Ferhan Şensoy gibi çınarlar asla gerçekten gitmezler, biliyorsunuz değil mi? Öyle bir iz bıraktı ki, hâlâ her köşede gülümsetiyor bizi.
Dün akşam Kadıköy'deki Ortaoyuncular mekanında öyle bir kalabalık toplandı ki... Sevenleri, dostları, tiyatronun duayen isimleri. Hepsi bir araya gelmiş, o büyük ustayı yâd ediyorlardı. Kiminin gözlerinde bir damla, kiminin yüzünde o meşhur Şensoy gülümsemesi.
Kelimenin Tam Anlamıyla Bir 'Ferhanca' Buluşma
Mekâna ilk adımınızı attığınızda hissettiğiniz o tarifsiz duygu... Sanki Ferhan Hoca birazdan çıkacak da o müthiş repliklerinden birini söyleyecek. Öyle sıcak, öyle samimi bir atmosfer ki...
Derya Baykal, Meral Okay, Rasim Öztekin... İsimler tek tek saymakla bitmez. Hepsi oradaydı işte. O müthiş kadro yeniden bir araya gelmişti, hem de en acı ama en anlamlı günlerden birinde.
Sadece Bir Anma Değil, Bir Yeniden Doğuş
Şensoy'un kızı Derya Şensoy'un o içli konuşması... Babasının ardından ne zor şeyler söylemek. Ama o, tıpkı babası gibi kelimeleri dans ettirerek anlattı duygularını. "Onun eserleriyle yaşayacağız" derken, salondaki herkes aynı şeyi hissediyordu.
Ve o meşhur sahne... Ferhan Şensoy'un unutulmaz replikleri yeniden hayat buldu. Oyunculardan bazıları hâlâ o kadar içten oynuyorlar ki, gözleriniz dolmadan izlemeniz imkânsız.
Bu sadece bir veda değildi aslında. Bir söz verme töreni gibiydi adeta. "Biz bu sanatı yaşatacağız" der gibi bakıyorlardı hepsi.
İstanbul'da akşamın alacakaranlığında, Kadıköy'ün o hareketli sokaklarında yürürken bir kez daha düşündüm: Bazı insanlar ölmez, sadece sahnenin perdesini erken kapatırlar.
