On çocuk sahibi olmayı hayal eden bir anne ile tanışın. Evet, yanlış duymadınız - tam on! Ama hayatın acımasız temposu ve zamanın elvermemesi bu güzel hayali adeta bir rüyaya dönüştürüyor.
Düşünsenize, her biriyle ayrı ayrı ilgilenmek, her birinin ihtiyaçlarını karşılamak, okul telaşları, yemek hazırlıkları... İnsanın başı dönüyor sadece düşünmekle. Zaman mı? O zaten çoktan kaçıp gitmiş.
Hayaller ve Gerçekler Arasında Sıkışıp Kalmak
"Aslında ben çocukken bile hep kalabalık bir aile hayal etmiştim" diyor iç çekerek. "Ama şimdi bakıyorum da, günler sanki elimden kayıp gidiyor. Sabah erkenden kalk, kahvaltı hazırla, işe yetiş, akşam eve gel, yemek yap... Nefes alacak vakit bile bulamıyorum bazen."
Modern hayatın bu koşturmacası içinde çocuk büyütmek gerçekten zorlaşıyor. Özellikle de iş hayatıyla annelik rollerini bir arada götürmeye çalışan kadınlar için. Her şeyi mükemmel yapmak isterken, zamanın yetmemesi insanı hayal kırıklığına uğratabiliyor.
Zaman Nereye Gidiyor?
Günün 24 saati yetmiyor - kimilerine göre bu bir mazeret, kimilerine göre acı bir gerçek. Peki zamanımızı gerçekten nasıl kullanıyoruz? İşte bu soru, belki de hepimizin kendine sorması gereken en önemli sorulardan biri.
- Toplu taşımada geçen saatler
- Bitmek bilmeyen toplantılar
- Ev işleri derken...
- Çocuklara ayıracak kaliteli zaman nerede?
Belki de çözüm, daha az çocuk değil, daha iyi zaman yönetimi. Ya da belki hayallerimizi biraz daha gerçekçi hale getirmek. Kim bilir?
Kalabalık Aile Hayali: Eskilerin Mi Kaldı?
Büyükannelerimiz, dedelerimiz zamanında sekiz-on çocuklu aileler normaldi. Ama o zamanlar hayat bugünkü gibi değildi. Her şey daha yavaş, daha sade ilerliyordu. Şimdi? Her şey ışık hızında!
"Bazen kendimi suçlu hissediyorum" diye itiraf ediyor. "Neden her şeyi yetiştiremiyorum? Neden zaman benim için hep yetersiz? Belki de ben yeterince iyi organize olamıyorum."
Bu duygular tanıdık geliyor mu? Eminim birçoğunuz benzer şeyler hissediyorsunuz. Modern çağın getirdiği bu 'her şeyi mükemmel yapma' baskısı, hepimizi zaman zaman yoruyor.
Peki çözüm ne? Belki de kendimize şu soruyu sormalıyız: Daha mutlu bir aile için çok sayıda çocuk mu, yoksa her çocuğa yetecek kadar zaman mı önemli? Bu sorunun tek bir doğru cevabı yok elbette - her aile kendi yolunu bulmak zorunda.
Sonuçta, hayaller güzel ama gerçekler de var. Belki de ideal olan, imkanların ve koşulların elverdiği ölçüde mutlu bir aile kurmak. Ne dersiniz?
