Tam 103 hafta oldu. Evet, yanlış duymadınız - yüz üç hafta! İnsanın aklına "Acaba bu kadar uzun süre nasıl devam edebildiler?" sorusu geliyor doğrusu. Türkiye'nin dört bir yanından sağlık çalışanları, Gazze'deki kardeşlerimiz için yürümeyi bırakmıyor.
Düşünsenize, haftalar aylara, aylar yıllara dönüşmüş. Kimi zaman yağmur altında, kimi zaman güneşin kavurucu sıcağında... Ama onlar yürümeye devam ediyor. Bu inatçı - evet belki biraz delice görünebilir - ama son derece anlamlı bir dayanışma örneği.
Bir Fark Yaratan İnsanların Hikayesi
Aslında olan şu: Stetoskoplarıyla hayat kurtaran, ameliyathanelerde gece gündüz demeden çalışan bu insanlar, şimdi de ayakkabılarıyla farkındalık yaratıyor. Her adımda "Biz buradayız, unutmadık!" diye haykırıyorlar adeta.
Katılım sayısı her geçen hafta artıyor. Kimi tek seferlik katılıyor, kimi ise neredeyse başlangıçtan beri yürüyor. İşte bu süreklilik, bu inat - belki de en çok takdir edilesi olanı.
Neden Devam Ediyorlar?
Cevap aslında çok basit: Çünkü unutmak istemiyorlar. Çünkü Gazze'de yaşanan insanlık dramının göz ardı edilmesine razı olamıyorlar. Bir hemşire arkadaşımın dediği gibi: "Biz sadece yürümüyoruz, aslında her adımda bir dua ediyoruz."
Bu yürüyüşler sadece fiziksel bir eylem değil - ruhun, vicdanın, insanlığın yürüyüşü. Belki de bu yüzden 103 haftadır bitmek bilmiyor.
Toplumsal Etkisi Ne?
Peki bu yürüyüşler gerçekten bir fark yaratıyor mu? Bana kalırsa kesinlikle evet. Çünkü farkındalık dediğimiz şey, tam da böyle başlıyor. Küçük bir grup insanın inatçı bir şekilde devam ettiği eylemler, zamanla dalga dalga yayılıyor.
- Medyada yer buluyor
- Sosyal medyada paylaşılıyor
- Başka meslek gruplarına ilham oluyor
- Ve en önemlisi - insanların kalbine dokunuyor
Aslında bu yürüyüşler bize şunu gösteriyor: Değişim için büyük hamleler yapmak zorunda değiliz. Küçük ama sürekli eylemler de en az büyükleri kadar etkili olabiliyor.
Sonuçta, 103 hafta hiç de az bir süre değil. Bu süre zarfında neler değişmedi ki? Mevsimler değişti, hayatlar değişti, dünya değişti. Ama onların Gazze için attığı her adım değişmedi. Ve görünen o ki, değişmeyecek de.
Bu dayanışma ruhunun daha nice haftalar, aylar boyunca devam etmesini umalım. Çünkü bazen en güçlü ses, en yavaş ama en istikrarlı adımlardan çıkıyor.
