Gül Onat'ın sesinde hafif bir titreme vardı, anlatacakları hem çok kişisel hem de inanılmaz derecede cesurca şeylerdi. Ekranların sevilen yüzü, son aylarda adeta bir sağlık savaşçısına dönüşmüştü ve tüm hikayesini ilk kez açıyordu.
Her şey, rutin kontroller sırasında fark edilen bir bağırsak problemiyle başlamıştı. Doktorlar, "Ameliyat olman gerekiyor" dediklerinde, içinde hem bir korku hem de garip bir merak uyanmıştı. Hiç kimse kesileceğini duymaktan hoşlanmaz, değil mi? Ama Gül Onat'ın bakış açısı biraz farklıydı.
Ameliyathane Işığı ve Sıra Dışı Bir An
Ameliyat masasında, epidural anestezi altındayken, doktorunun o inanılmaz sözlerini duydu: "Kendi bağırsağını gören ender insanlardansın." Normalde kimse kendi iç organlarını izlemek istemez belki, ama o an Gül Onat için her şey değişti. Ameliyat ilerlerken, monitörden kendi bağırsaklarının görüntüsüne bakıyordu. Tuhaf, ürpertici, ama bir o kadar da büyüleyici bir andı.
İşte tam da bu noktada, onun iyileşme sürecine bakışı kökünden değişti. Artık sadece bir hasta değil, kendi vücudunun işleyişine tanıklık eden bir gözlemciydi.
Zorlu İyileşme Yolculuğu ve Dayanılmaz Ağrılar
Ameliyat sonrası hiç de kolay olmadı. Öyle ağrılar yaşadı ki, "Ben artık ölüyorum" diye düşündüğü anlar oldu. Ağrı kesiciler bile o keskin sızıyı dindirmeye yetmiyordu bazı anlarda. Yataktan kalkmak, yürümek, hatta derin bir nefes almak bile işkence gibiydi.
Ancak Gül Onat'ın içindeki o direnç, onu pes etmemeye itti. Küçük küçük adımlarla, her gün biraz daha ilerledi. İlk adımını attığında, sonra ilk merdiveni çıktığında, bunlar onun için Everest'i fethetmekle eşdeğerdi.
Beslenme Devrimi: Vücuduyla Yeni Bir Anlaşma
Belki de en büyük değişiklik beslenme alışkanlıklarında oldu. Artık eskisi gibi yiyemezdi. Vücudu adeta ona isyan ediyor, neyi kabul edip neyi edemeyeceğini net bir şekilde söylüyordu. Abur cubur, işlenmiş gıdalar, ağır yemekler... Hepsi tarihe karıştı.
Onun yerine, bağırsaklarına iyi gelen, fermente gıdalar, lifli sebzeler ve bol su hayatının merkezine yerleşti. Bu bir seçim değil, bir zorunluluktu aslında. Ama şimdi bakınca, belki de hayatının en iyi zorunluluğu olduğunu düşünüyor.
Doktorunun Şaşırtan İtirafı ve Moral
Kontrole gittiğinde doktoru, "Senin kadar hızlı toparlanan birini görmedim" deyiverdi. Bu söz, tüm o çekilen zorlu günlerin, ağrıların üstünü bir anda siliverdi. Moralini yerine getirmeye yetmişti bile.
Gül Onat'ın hikayesi, sadece fiziksel bir iyileşmenin ötesinde, zihinsel bir dönüşümün de hikayesi. Vücudunu dinlemeyi, onun dilinden anlamayı ve en karanlık anlarda bile umudu kaybetmemeyi öğretti ona. Kendi ifadesiyle, "Artık her şey daha farklı. Bedenimi dinliyorum ve ona iyi bakıyorum."
Bu süreç, onun için bir yeniden doğuş oldu. Belki de hepimizin, bir hastalık veya zorlu bir dönemle karşılaşmadan önce, kendi vücudumuzun sesine biraz daha kulak vermemiz gerekiyordur. Kim bilir?
