Hayat bazen hiç beklenmedik anlarda sürprizler yapıyor insana. Bir sabah uyanıyorsunuz ve her şey normal görünüyor, ta ki o korkunç tanıyı duyana kadar. İşte tam 10 ay önce böyle bir süreç başladı onun için.
Doktorların "kanser" dediği o anı hâlâ net hatırlıyor. "Dünya bir anda yerinden oynadı sanki," diye anlatıyor o anları. Ama pes etmek? Hayır, bu seçenekler arasında yoktu.
Zorlu Tedavi Maratonu Başlıyor
Kemoterapi seansları, hastane koridorlarında geçen günler, ilaç kokuları... Bütün bunlar artık hayatının normal parçaları haline geldi. "Bazen öyle günler oluyor ki, yataktan kalkacak halim bile kalmıyor," itirafında bulunuyor. Ama her seferinde, bir şekilde toparlanıp devam ediyor.
Peki nereden buluyor bu gücü? "Sevdiklerim," diyor gözleri dolarak. "Onların duaları, desteği olmasa belki de bu kadar dayanamazdım."
Küçük Zaferler, Büyük Mutluluklar
Aslında kanserle savaş tek bir büyük savaş değil. Her gün kazanılan küçük zaferlerden oluşuyor. Bugün iştahının yerinde olması, dünkünden daha az ağrı hissetmesi, birkaç adım daha fazla yürüyebilmesi... Bunlar belki başkalarına küçük görünebilir ama onun için her biri dev bir başarı.
"Bazen sadece pencere kenarında oturup dışarıyı izlemek bile bana iyi geliyor," diye ekliyor. "Hayatın küçük güzelliklerini fark etmeyi öğretti bu hastalık bana."
Umudun Gücü
Doktorlarının dediğine göre, tedavideki en önemli faktörlerden biri de moral. Ve o, bu konuda gerçek bir şampiyon. "Yarın daha iyi olacak," inancını asla kaybetmiyor. Bu inanç, onu ayakta tutan şeylerden belki de en önemlisi.
Tabii işin duygusal tarafı var bir de. "Ailemin gözlerindeki o endişeli bakışları görünce daha da güçleniyorum," diyor. "Onları üzmeye hakkım yok çünkü."
Yol Arkadaşları
Bu zorlu yolculukta yalnız değil elbette. Diğer kanser hastalarıyla kurduğu bağlar, hemşirelerin gülümsemeleri, doktorların cesaret verici sözleri... Hepsi bir araya gelince dayanılması daha kolay bir süreç haline geliyor bu zorlu mücadele.
"Aynı odada tanıştığım bir teyze var mesela," anlatıyor. "O bana, ben ona moral veriyoruz. Birlikte gülüyor, birlikte üzülüyoruz."
Son sözleri ise şöyle: "Kanser hayatımın en zor sınavı evet, ama aynı zamanda bana hayatı ve sevdiklerimin değerini de öğretti. Her günü bir lütuf olarak görüyorum artık."
Bu mücadele, sadece onun değil aslında. Tüm kanser hastalarının ortak hikayesi biraz da. Ve her biri, bizlere hayatın ne kadar değerli olduğunu bir kez daha hatırlatıyor.
