Kayseri'nin Develi ilçesinde yaşayan 74 yaşındaki Hanım Öğmen, hayat arkadaşına olan sevgisiyle herkese örnek olacak bir fedakarlık sergiliyor. 2017 yılında demans teşhisi konan ve sonrasında felç geçirerek yatalak kalan 58 yıllık eşi Mustafa Öğmen'e bakan Hanım Hanım, "Allah korkusu, sevgi yani vicdanım" diyerek bu zorlu süreçteki dayanak noktalarını anlatıyor.
Mutlu Bir Evliliğin Ani Değişimi
Hanım ve Mustafa Öğmen çifti, Selanik'ten göç ettikten sonra Develi'nin Zile Mahallesi'nde tanışmış ve büyük bir aşkla evlenmişti. 58 yıl boyunca mutlu bir evlilik sürdüren çiftin hayatı 2017 yılında kökten değişti. Mustafa Öğmen'e demans teşhisi konulmasıyla birlikte zorlu bir dönem başladı.
Demans hastalığı, kişinin hafıza, konuşma, problem çözme ve diğer düşünme yeteneklerini kaybetmesine neden olan bir rahatsızlık. Mustafa Öğmen de zamanla unutkanlık, denge kaybı, konuşma ve yürüme yetilerini kaybetti. Ardından geçirdiği felç sonrası ise tamamen yatalak hale geldi.
Zorlu Bakım Süreci ve Sevgi Dolu Destek
Hanım Öğmen, eşinin sağlık durumunun giderek kötüleşmesi üzerine ona bakmaya başladı. Tanıştıkları köydeki kerpiç evde eşine bakan Hanım Hanım, "Kolunu, bacağını hiçbir tarafını kaldıramıyor. Yatalak oldu" diyerek eşinin durumunu anlatıyor.
Eşini kaldıramadığı için banyo gibi temel ihtiyaçlarını karşılamakta zorluk yaşadığını belirten Öğmen, ancak eşine duyduğu sevgi sayesinde bu zorlukların üstesinden geldiğini ifade ediyor. İlerleyen yaşına rağmen eşinin yanından ayrılmayan Hanım Öğmen'e, İstanbul'da yaşayan kızları Dilek Mutlu da zaman zaman gelerek yardım ediyor.
Aile Bağlarının Gücü
Kızları Dilek Mutlu, babasının son yıllarda unutkanlığının arttığını ve günlük hayatında ciddi sorunlar yaşamaya başladığını anlatıyor. "Abdest alıyordu, 5 dakika sonra tekrar alıyordu. Camiye gidiyordu orada uyuyordu. Bulamıyorduk kendisini" diyen Mutlu, babasının şu anda ne konuşabildiğini ne de hareket edebildiğini söylüyor.
Mutlu, "İnsanın babasını böyle görmesi çok kötü bir şey. Konuşmadığı için sesini unutuyorsun. Tabii ki atamız, babamız bakacağız, sahip çıkacağız" sözleriyle aile bağlarının önemine vurgu yapıyor.
Hanım Öğmen ise eşine olan sevgisini şu sözlerle ifade ediyor: "Sevmesem demek ki çekemezdim. Çok çektim. Onunla beraber ben de çalıştım. Yaşamı birlikte devam ettirdik. Allah'tan gelen bir şey. Eşimi çok severdim, o beni çok kıskanırdı. Şimdi bak dünyadan hiç haberi yok."
Bu dokunaklı hikaye, hastalık ve zorluklar karşısında sevginin ve sadakatin ne kadar güçlü olabileceğini gösteren gerçek bir yaşam örneği sunuyor.
