Kimileri için sadece bir hobi olan örgü, Kocaeli'nde yaşayan bir bayan için hem tutku hem de yardım eli uzatmanın bir yoluna dönüştü. Adeta sihirli parmaklarıyla ilmek ilmek işlediği rengarenk ürünler, şimdi çok daha anlamlı bir amaca hizmet ediyor.
Aslında düşünsenize - günümüzün hızlı tempolu dünyasında, böylesine sabır ve emek isteyen bir sanatı icra etmek bile başlı başına takdir edilesi bir durum. Ama o, bununla yetinmeyip daha da ileri gitti.
İlmeklerin Ardındaki Büyük Yürek
Kendi elleriyle ürettiği şapkalardan atkılara, dekoratif ev eşyalarından oyuncaklara kadar sayısız ürün, artık sadece satılan eşyalar değil. Her biri, huzurevindeki yaşam arkadaşları için umut dolu birer köprü adeta.
"Ben aslında çok şey mi yapıyorum?" diye düşünüyor insan. Belki de hayır. Ama küçük dokunuşların büyük farklar yarattığına inanıyor. Tıpkı örgüdeki her küçük ilmeğin, nihayetinde kocaman bir esere dönüşmesi gibi.
Bir Tutku Nasıl Sosyal Sorumluluğa Dönüştü?
Öyle anlar vardır ki, hayat size farklı bir pencere açar. Bu bayan için de örgü, sadece zaman geçirmenin bir yolu olmaktan çıkmış. Kendi deyimiyle, "Her ilmekte biraz sevgi, biraz umut katıyorum iplerin arasına."
Satışlardan elde edilen gelirin tamamı - evet, tamamı - kaldığı huzurevine bağışlanıyor. Bu, sıradan bir bağışın çok ötesinde bir şey. Adeta bir yaşam felsefesi.
- Her şapka sadece ısıtmıyor, aynı zamanda gülümsetiyor
- Her atkı sadece sarmıyor, aynı zamanda umut veriyor
- Her oyuncak sadece eğlendirmiyor, aynı zamanda birilerinin yüzünü güldürüyor
Ve en güzeli? Bu hareketin sadece maddi bir katkı olmadığını fark etmek. Huzurevindeki diğer sakinler için de ilham kaynağı olmuş durumda. Kimi örgü öğrenmek istiyor, kimi başka el işlerine yöneliyor.
Topluma Yayılan İyilik Halkası
Bu hikaye bize ne mi anlatıyor? Belki de şunu: İnsanın üretkenliği yaşla sınırlı değil. Ve yardım etmek için illa büyük paralara sahip olmak gerekmiyor. Bazen iki şiş, biraz ip ve bolca yürek yetiyor.
Kocaeli'ndeki bu huzurevi artık sadece bir yaşam alanı değil, aynı zamanda bir paylaşım ve dayanışma merkezi haline gelmiş. Öyle ya, iyilik de bulaşıcıdır sonuçta!
Bu örnek davranış, aslında hepimize bir çağrı. Her birimizin, sahip olduğumuz yeteneklerle başkalarının hayatına dokunabileceğimizin canlı kanıtı. Kim bilir, belik sizin de keşfedilmemiş bir yeteneğiniz vardır ve o da bir gün birilerinin yüzünü güldürebilir?
