Rize'nin dik yamaçlarında, adeta bir çilekeş gibi mücadele eden bir ninenin hikayesi yürekleri burktu. Koltuk değnekleriyle her gün tırmandığı o patika yol, artık onun için bir kabusa dönüşmüş durumda.
"Bir değil, beş değil, tam on yıldır bu yolu aşıyorum" diyor gözleri dolan yaşlı kadın. Elleri titreyerek değneklerine yaslanıyor, "Ama artık dayanamıyorum" diye ekliyor. Belki de en acı olan, bu zorlu yolculuğun her gün tekrarlanıyor olması.
Bir Çift Gözün Umudu
Yorgun gözlerle baktığı o toprak yol, yağmurda çamur, karda buz kesiyor. "Düşe kalka gidiyorum" diye anlatıyor, "Geçen kış neredeyse kayıyordum". Aslında basit bir talebi var: "Yetkililer bize bir el uzatsın, bu yol düzelsin."
Mahalle sakinleri de aynı fikirde. "Her gün onun bu halini görmek içimizi acıtıyor" diyor komşularından biri. Diğeri ekliyor: "Biz gençler bile zorlanıyoruz, o yaşta nasıl dayanıyor, Allah bilir."
Yetkililere Çağrı
Bu dokunaklı hikaye, aslında birçok köyün ortak sorununa parmak basıyor. Ulaşımın zor olduğu kırsal kesimlerde, yaşlılar adeta unutulmuş durumda. Belediye yetkililerinden beklenen ise basit: "Hiç değilse bu ninenin yolunu yapsınlar."
Şimdi herkesin gözü yerel yönetimlerde. Acaba bu çağrıya kulak verecekler mi? Yoksa bu yaşlı kadının mücadelesi, görmezden gelinen yüzlerce hikayeden biri olarak mı kalacak?
