Brüksel'deki son AB zirvesi, adeta diplomatik bir labirentte kaybolmuş gibi görünüyor. Liderler masaya oturdu, konuştular, tartıştılar ama sonuç? Maalesef bildiğiniz tıkanıklık devam ediyor.
Rusya'nın Ukrayna'yı işgali sonrasında dondurulan o muazzam varlıklar meselesi... Kimileri için adalet arayışı, kimileri içinse diplomatik bir kabus. Ve görünen o ki bu kabus bitmek bilmiyor.
Masadaki Büyük Soru İşareti
Aslında mesele basit değil, hiç değil. Tam 200 milyar euroyu aşan bir servetten bahsediyoruz - Rus merkez bankasına ait dondurulmuş varlıklar. Bu parayı ne yapacağız sorusu, Avrupa'nın koridorlarında yankılanıyor.
Bazı ülkeler "Hadi Ukrayna'ya aktaralım!" diye tuttururken, diğerleri daha temkinli yaklaşıyor. Haksız da sayılmazlar - uluslararası hukukta böyle bir hamlenin yankıları ne olurdu kim bilir?
Çekinceler ve Endişeler
İşin içinde hukuki riskler var, ekonomik dalgalanma ihtimalleri var, bir de tabii siyasi gerilimler. Avrupa Komisyonu Başkanı Ursula von der Leyen'in dediği gibi, "yasal olarak sağlam bir zemin" bulmak şart. Ama o zemin bir türlü bulunamıyor.
Belçika Başbakanı Alexander De Croo'nun sözleri ise durumu özetliyor: "Teknik çalışmalar sürüyor." Diplomatik dilde bu, "anlaşamadık" demenin kibarcası sanki.
Peki Ya Alternatifler?
Tamamen bloke etmek yerine, bu varlıkların getirilerini kullanmak gibi seçenekler de masada. Ama o bile -inanın- yeterince karmaşık. Her ülkenin kendi endişeleri, kendi çekinceleri var.
Doğu Avrupa ülkeleri daha agresif bir tutum isterken, batıdakiler daha ihtiyatlı. Sanki satranç tahtasında her oyuncu farklı strateji peşinde.
Ve bu arada Ukrayna bekliyor. Yardıma muhtaç bir şekilde, Avrupa'nın kararını bekliyor. Zaman ise acımasızca akıp gidiyor.
Sonuç Ne Olacak?
Gerçek şu ki, şu an için net bir sonuç yok. Liderler evlerine döndü, ofislerine kapandı. Ama bu hikaye bitmiş değil - asla değil.
Önümüzdeki haftalarda yeni görüşmeler, yeni tartışmalar ve belki de -umarız- nihayet bir çözüm göreceğiz. Ya da görmeyeceğiz, kim bilir?
Bir şey kesin: Avrupa'nın bu sınavı, sadece Ukrayna için değil, kendi geleceği için de kritik önem taşıyor.
