Ekranlar adeta dondu kaldı. Habertürk'teki o canlı yayın, beklenmedik bir anda ülkenin konuşacağı bir yüzleşmeye evrildi. Sunucu Hande Fırat'ın, İçişleri Bakanı Ali Yerlikaya'ya yönelttiği bir soru, stüdyodaki havayı bir anda elektriklendirdi.
Konu, İstanbul'da bir türlü çözüm bulamayan trafik karmaşası ve yaya geçitlerindeki düzensizliklerdi. Fırat, son derece net bir şekilde, "Vatandaş yaya geçidinde bile güvende hissetmiyor, bu konuda ne düşünüyorsunuz?" diye sordu. Sorunun arkasındaki ton, hissedilebiliyordu.
Bakan Yerlikaya ise, getirdikleri yeni düzenlemeleri ve trafikteki iyileştirmeleri anlatarak savunmaya geçti. Ama Hande Hanım'ın pes etmeye niyeti yoktu. "Sayın Bakan," dedi, "rakamlar söylüyorsunuz, ama sokaktaki insanın hissettiği güvensizlik rakamlara sığmıyor. Bunu nasıl açıklıyorsunuz?"
Anlık Gerilim ve Sürpriz Cevaplar
İşte o an. Bakanın yüz ifadesi değişti. Cevabı, beklenenden çok daha doğrudan ve sert oldu: "Hande Hanım, biz sahadayız. Her gün onlarca operasyon yapıyoruz. Sorun sadece ceza kesmek değil, toplum bilinci. Bunu da hep birlikte aşacağız."
Fırat'ın bir sonraki hamlesi ise tartışmayı iyice alevlendirdi. "Peki ya sürücüler eğitimsizse? Ehliyet almak hâlâ çok kolay değil mi?" diye üsteledi. Diyalog, bir soru-cevap olmaktan çıkıp, iki güçlü iradenin fikir çarpışmasına dönüştü. Seyirciye, kimin haklı olduğuna karar vermek düşüyordu artık.
Programın sosyal medyada yankılanması ise saniyeler sürdü. Taraflar keskin bir şekilde ikiye ayrıldı; kimileri gazetecinin halkın sesini temsil ettiğini savunurken, kimileri de Bakan'ın işinin zor olduğunu ve eleştirilmemesi gerektiğini düşündü.
Bu tür anlar –canlı yayınlarda filizlenen samimi, kontrolsüz ve insani tartışmalar– seyirciyi ekrana kilitleyen asıl dinamik belki de. Her şey planlanmış gibi başlasa da, sonu hiçbir zaman belli olmuyor.
