Hava sanki dostluktan bahsediyordu adeta. Kuveyt'teki resmi karşılama töreni, iki ülke arasındaki yıllara dayanan sıcak ilişkilerin adeta bir yansıması gibiydi. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ı bekleyenlerin yüzlerindeki o samimi gülümsemeler, protokolün katı kurallarının ötesine geçen bir sahne oluşturmuştu.
Askeri bandonun çaldığı marşlar eşliğinde ilerleyen tören, aslında şunu gösteriyordu bize: Bölgedeki istikrar için bu tür ziyaretler ne kadar da kritik öneme sahip. Kimi zaman unuttuğumuz bir gerçek bu - diplomasi sadece masada yapılan görüşmelerden ibaret değil, aynı zamanda yüz yüze kurulan bu samimi bağlardan besleniyor.
Protokolün Ötesinde Bir Buluşma
Resmiyetin soğuk yüzünün aksine, karşılamada hissedilen sıcak atmosfer gerçekten dikkat çekiciydi. İki ülke yetkililerinin tokalaşmaları, o anlık göz temasları - işte diplomasinin görünmeyen ama en değerli kısmı tam da burada yatıyor. Sanki her bakış, her el sıkışma gelecekte imzalanacak anlaşmaların temelini atıyor gibiydi.
Ve şunu fark ettim: Bu ziyaret sadece siyasi bir buluşma değil, aynı zamanda kültürler arası bir köprü. İnsan ister istemez düşünüyor - acaba hangi yeni iş birlikleri doğacak bu buluşmadan? Hangi projeler hayata geçecek?
Bölgesel Dengeler ve Yeni Fırsatlar
Ortadoğu'nun bu hareketli coğrafyasında, Türkiye ile Kuveyt arasındaki bu yakınlaşma elbette tesadüfi değil. Ekonomiden güvenliğe, enerjiden kültürel iş birliklerine kadar uzanan geniş bir yelpazede yeni kapılar aralanıyor adeta. Belki de en önemlisi - iki ülkenin istikrar arayışında birbirlerine olan ihtiyaçları.
Ziyaretin ilk gününden itibaren hissedilen o olumlu hava, gelecek günlerde yapılacak görüşmeler için umut verici bir başlangıç oldu. Kim bilir, belki de bu buluşma ileride tarih kitaplarında önemli bir dipnot olarak yer alacak.
Sonuçta diplomasi dediğimiz şey - en nihayetinde - insanlar arasındaki güven ve anlayış üzerine kurulu değil mi? Bugün Kuveyt'te yaşananlar da tam olarak bunun kanıtı gibiydi.
