Washington'da hava, on yıllık bir ayrılığın ardından hissedilen o garip, elektrikli duyguyla doluydu. Ve sonra oldu işte. Tarihi bir andı bu, hem de nasıl!
Suriye Büyükelçiliği'nin önünde, tam on yıl sonra ilk kez, kırmızı, beyaz ve siyah renkler göndere doğru yükselmeye başladı. İnanması güç bir manzaraydı. Sanki zaman donmuş, sonra yeniden akmaya başlamıştı.
Bir Bayrağın Ağırlığı
O bayrak sadece bir kumaş parçası değildi elbette. Taşıdığı anlam, on yıllık kopuşun, sessizliğin ve diplomatik soğukluğun ağırlığını sırtlanmıştı. ABD Dışişleri Bakanlığı'nın resmi davetiyle gerçekleşen bu tören, herkesi şaşkınlığa uğrattı. Kimileri için bir umut ışığı, kimileri içinse geç kalınmış bir jestti.
Ve işte oradaydı. Dalgalanıyordu. Rüzgârda hafifçe oynayan o bayrak, belki de yepyeni bir başlangıcın ilk sayfasını yazıyordu. Kim bilir?
Diplomasinin Sessiz Dili
Büyükelçilik çalışanları, bu beklenmedik gelişme karşısında -itiraf etmeliyim- oldukça duygusal anlar yaşadı. Yüzlerindeki ifade, kelimelerle anlatılamayacak kadar karmaşıktı. Bir rahatlama, bir gurur, belki de hafif bir tedirginlik karışımı.
Washington'daki diplomatik çevreler ise bu hareketi, ilişkileri 'normalleştirme' yolunda atılmış son derece önemli bir adım olarak yorumluyor. Şahsen düşünüyorum da, bazen en gürültülü açıklamalardan bile daha fazlasını söyler sessizlikler ve semboller. Bugün de öyle oldu.
Sonuçta, bu sadece bir bayrak töreni değil. On yıldır kopuk olan bir iletişimin yeniden tesis edilmesi, iki ülke arasında yeni bir diyalog kapısının -nazikçe- aralanması demek. Ne kadar sürer, nereye varır? Bilinmez. Ama bugün, Washington'da, küçük ama anlamlı bir adım atıldı. Gerisini hep birlikte göreceğiz.
