Kırıkkale'de hüzün hakimdi bugün. Jandarma Uzman Çavuş Ferhat Aksoy'un ardından gözyaşları sel oldu adeta. Askeri hastanede hayata veda eden Aksoy için düzenlenen tören, yürekleri burktu.
O tören ki... Askeri tören kurallarının o katı disiplini içinde bile insanlığın o naif yanını gösterdi. Jandarma Genel Komutanlığı'nın talimatıyla düzenlenen saygı nöbeti, meslektaşlarının son görevleriydi Ferhat Çavuş'a.
Son Durak: Memleket Hasreti
Tabutunun üzerine özenle serilen ay yıldızlı bayrak, o kadar çok şey anlatıyordu ki. Her bir kıvrımında vatan sevgisi, her bir renginde fedakarlık vardı. Naaşı, doğup büyüdüğü topraklara, Kayseri'ye son yolculuğuna uğurlandı.
Kim bilir belki de en acı tarafı buydu: Memleketine dönüyordu ama eller üzerinde, gözler yaşlı. Oysa her asker gibi o da terhis olup sılasına kavuşmayı hayal etmişti.
Gözyaşları ve Gurur
Törene katılanların yüzlerindeki o buruk ifade... Askeri disiplinle kontrol edilmeye çalışılan duygular... İçten içe kaynayan o acı... Hepsi bir insanlık dersi gibiydi aslında.
Ferhat Aksoy sadece bir jandarma uzman çavuşu değildi. Bir aile ferdi, bir arkadaş, bir dosttu. Onu kaybetmenin ağırlığı, üniformanın heybetine rağmen herkesi derinden etkilemişti.
Son bakışlar, son selamlar... Her şey o kadar hızlı oldu ki. Ama o anlar, orada bulunanların hafızasına kazınacak türdendi. Belki de hiç unutulmayacaktı.
Jandarmanın o demir yumruğu, bugün yumuşacık bir kalp gibi atmıştı adeta. Ferhat Çavuş'un ardından...
