Dün sosyal medyada dolaşan bir videoda Bilal Erdoğan'ın sesi yankılandı. O ses, adeta yürekleri dağlayan bir çığlıktı. "Bugün Gazze'de çocuklar, bebekler açlıktan ölüyor" dedi. Ve ekledi: "Bu, insanlığın yüz karası."
Gerçekten de öyle değil mi? Dünya bir yandan teknolojik devrimlerle övünürken, diğer yandan masum çocukların açlıkla imtihanını görmezden geliyor. Bilal Erdoğan'ın bu sözleri, aslında hepimizin içinde bir yerlerde hissettiği ama dile getiremediği acıyı ifade etti.
Bir Fotoğraf Bin Söze Bedel
Gazze'den gelen son görüntüler, insanın içini acıtıyor. Kucağında bebeğiyle açlık sınırında yaşayan anneler, yiyecek bir lokma bulabilmek için saatlerce kuyrukta bekleyen çocuklar... Bunlar sadece istatistik değil, birer insan hikayesi.
Bilal Erdoğan'ın altını çizdiği gibi, bu durum sadece Filistinlilerin değil, tüm insanlığın sorunu. Peki biz ne yapıyoruz? Sosyal medyada paylaşıp geçmekle yetiniyoruz çoğu zaman.
Uluslararası Toplum Nerede?
Şu an dünyanın gözü önünde bir trajedi yaşanıyor. Ancak uluslararası toplumun tepkisi, olması gerekenden çok daha zayıf. Sanki herkes bu acıya alışmış gibi... Oysa her ölen çocukla birlikte insanlık biraz daha ölüyor.
Bilal Erdoğan'ın bu çıkışı, belki de bir uyanış çağrısıdır. Belki de artık "yeter" demenin zamanı gelmiştir. Çünkü açlık, sadece mideleri değil, vicdanları da kemiriyor.
