Dün, gökyüzünün masmavi olduğu o sıcak öğle saatlerinde, şehrin kalbinde bir hareketlilik vardı. İnsanlar, tek yürek olmuş, Gazze'deki çocuklar için adım atıyordu. Kimi elinde pankart, kimi ise omzunda bir çocuk... Evet, tam da böyle bir manzaraydı bu.
Çocukların gözlerindeki umut, büyüklerin yüzündeki kararlılıkla birleşince, ortaya inanılmaz bir enerji çıkmıştı. "Artık yeter!" diyordu adımlar, "Barış istiyoruz!" diye haykırıyordu kalpler.
Bir Omuzda Çocuk, Bir Omuzda Sorumluluk
Yürüyüşe katılanlar arasında en dikkat çekenler, çocuklarını omuzlarında taşıyan ailelerdi. Sanki hem fiziksel hem de sembolik bir yük taşıyorlardı. "Bizim çocuklarımız güvende, peki ya onlarınki?" sorusu, havada asılı kalmış gibiydi.
Küçük Ahmet, babasının omzundan etrafı izlerken, "Baba, neden yürüyoruz?" diye sordu. Babası, terini silerek cevap verdi: "Çünkü bazı çocukların oyun oynayacak bahçeleri yok evladım."
Renkli Pankartlar, Güçlü Sloganlar
- "Çocuklar ölmesin!"
- "Gazze'nin çığlığını duyun!"
- "Dünya barışı için adım at!"
Bu sloganlar, yürüyüş boyunca en çok duyulanlardı. Kimi zaman bir çocuğun sesinden, kimi zaman ise yaşlı bir amcanın titrek ama kararlı tonundan yükseliyordu.
Organizatörlerden Ayşe Hanım, mikrofonu eline alıp konuştu: "Bugün burada olmanız bile bir mesaj. Belki bizim sesimiz kulağa küçük geliyor ama birleşince gürültüye dönüşüyor." Haklıydı da... Kalabalık o kadar büyüktü ki, drone çekimlerinde insan seli adeta bir nehir gibi akıyordu.
Çocuklar İçin, Çocuklarla Beraber
Etkinliğin en dokunaklı anlarından biri, küçük kız çocuklarının el ele verip "Dünya barışı" diye bağırmalarıydı. O masumiyet, o saf dilek, yürüyüşe katılan herkesin yüzünde bir tebessüm bıraktı.
Psikolog Dr. Mehmet Bey, bu tür etkinliklerin çocuklar üzerindeki etkisini şöyle açıkladı: "Empati duygusunu küçük yaşta aşılamak çok önemli. Bu çocuklar, büyüdüklerinde daha duyarlı bireyler olacaklar."
Gün batımına doğru, yürüyüş sona erdiğinde, herkesin yüzünde bir yorgunluk ama bir o kadar da umut vardı. Belki bugün Gazze'de bir şeyler değişmeyecek ama en azından oradaki çocukların yalnız olmadığını hissettirmek bile büyük bir adımdı.
