Dünya ne yazık ki yine kan dökülmesine tanıklık ediyor. UNICEF'in açıkladığı son rakamlar ise yürekleri dağlıyor - Gazze'de 64 binden fazla çocuk hayatını kaybetti ya da yaralandı. Bu sayılar o kadar büyük ki, insan aklı almıyor doğrusu.
Aslında durum göründüğünden çok daha vahim. Her bir rakamın arkasında silinmez acılar var. Kaybolan çocukluklar, sönen hayatlar, parçalanan aileler... İnsanın içi acıyor bu manzarayı düşündükçe.
Sayılarla İfade Edilemeyecek Acılar
64 bin çocuk dediğimizde ne anlamalıyız? Bu, koskoca bir stadyumu dolduracak kadar çocuk demek. Her biri farklı hayalleri, umutları olan minik yürekler. Kimi doktor olacaktı, kimi öğretmen. Ama artık hepsi istatistik oldu maalesef.
UNICEF yetkililerinin ifadeleri durumun vahametini gözler önüne seriyor. "Bu sadece bir başlangıç" diyorlar, "gerçek sayılar çok daha yüksek olabilir." Zaten kayıt altına alınamayan, ulaşılamayan bölgelerdeki çocukları kim sayacak ki?
Uluslararası Toplum Ne Yapıyor?
Peki ya uluslararası toplum? Görünen o ki çoğu ülke bu trajediye seyirci kalmayı tercih ediyor. Sanki uzak bir gezegende yaşanıyormuş gibi davranılıyor. Oysa her gün ölen çocukların sayısı artıyor.
İnsan hakları örgütleri durmadan uyarılar yapıyor ama nafile. Sanki duvarlara konuşuyorlar. Dünya liderleri ise -bazı istisnalar dışında- bu konuda adeta bir sessizlik komplosu içindeler.
- Yaralı çocuklar için yeterli tıbbi malzeme yok
- Temiz su ve gıda erişimi neredeyse imkansız
- Psikolojik destek alabilecek uzman sayısı yok denecek kadar az
Durum gerçekten içler acısı. Çocuklar sadece fiziksel olarak değil, ruhsal olarak da derin yaralar alıyor. Kim bilir kaç tanesi gece kabuslar görüyor, kaçının çocukluğu elinden alındı?
Gelecek Nesiller Tehlike Altında
Bu savaşın etkileri kuşaklar boyu sürecek gibi görünüyor. Travma geçiren çocuklar büyüyecek ve bu acıları geleceğe taşıyacak. Aslında sadece Gazze'nin değil, tüm insanlığın geleceği tehdit altında.
Belki de en trajik olanı, dünyanın bu duruma alışmaya başlaması. Her gün yeni ölüm haberleri geliyor ve insanlar bir süre sonra duyarsızlaşıyor. Oysa her çocuğun kaybı, insanlığın ortak kaybıdır.
UNICEF ve diğer insani yardım kuruluşları ellerinden geleni yapmaya çalışıyor ama -itiraf etmek gerekirse- yetersiz kalıyorlar. Çünkü sorunun kaynağı siyasi irade eksikliği. İnsanlık olarak daha iyisini hak etmiyor muyuz?
