Durum gerçekten içler acısı. Gazze'de artık insanların sığınabileceği güvenli bir yer kalmadı desek yeridir. BM'nin son açıklamaları adeta yürek burkuyor.
Hayal edin: 1.9 milyon insan - neredeyse küçük bir ülke nüfusu kadar - evsiz, barksız, açık havada. Soğuk, yağmur, bombardıman... Ve en kötüsü, gidecek hiçbir yerin olmaması.
Rakamlar Değil, İnsan Hikayeleri
BM Filistinli Mültecilere Yardım Ajansı (UNRWA) yetkililerinin söyledikleri kulaklarda yankılanıyor: "Güneye gidin dedik, insanlar güneye gitti. Şimdi orası da güvenli değil." Bu nasıl bir çaresizlik?
Aslında ben şunu düşünüyorum: Rakamlar büyük geliyor ama her bir rakamın arkasında bir anne, bir çocuk, bir yaşlı var. Belki de en trajik olanı, insanların artık nereye kaçacaklarını bilememeleri.
Temel İhtiyaçlar Lüks Oldu
- Barınma? Unutun gitsin. İnsanlar çadırlarda, sokaklarda, yıkıntılar arasında yaşıyor.
- Gıda? Dağıtım neredeyse imkansız. Açlık kapıda.
- Sağlık? Hastaneler çalışmıyor, ilaç yok, doktor yok.
Ve şu çarpıcı detay: BM kampları bile artık dolup taşıyor. Normal kapasitenin çok üzerindeler. Sanki bir film seti değil, gerçek hayat bu.
Uluslararası Toplum Ne Yapıyor?
Aslında bu sorunun cevabını vermek zor. Diplomasi yavaş işliyor, insanlar ölüyor. BM yetkililerinin acil çağrıları var ama - dürüst olalım - yeterli mi?
Belki de en düşündürücü olanı, bu krizin sadece bugünün meselesi olmaması. Yarın? Gelecek hafta? Kim bilir ne olacak. İnsanlar umudunu kaybediyor, bu en kötüsü.
Son bir not: Rakamlar soğuk geliyor ama her istatistiğin arkasında nefes alan, acı çeken, umut arayan insanlar var. Gazze'de yaşananlar insanlık onuruna kara bir leke. Ve maalesef giderek büyüyor.
