Gazze... Sadece coğrafi bir isim değil artık. İnsanlığın vicdanında kanayan bir yara. Dünyanın gözü önünde yaşanan bu trajedi, adeta modern zamanların en karanlık sayfalarından biri olarak tarihe geçiyor.
Biliyor musunuz, orada şu an saatlerce süren kesintisiz bombardıman altında hayatta kalmaya çalışan insanlar var. Evlerini, ailelerini, geleceklerini kaybeden... Ve tüm bunlar olurken uluslararası toplumun sessizliği ise en az bombalar kadar yıkıcı.
Uluslararası Toplumun Sessiz Çığlığı
BM raporlarına göre son üç ayda hayatını kaybeden sivil sayısı inanılmaz boyutlara ulaştı. Resmi rakamlar bile aslında buzdağının görünen kısmı. Hastaneler, okullar, ibadethaneler... Hiçbir şey hedef olmaktan kurtulamıyor.
Birleşmiş Milletler yetkilileri durumu "insanlık felaketi" olarak tanımlıyor ama tanımın ötesine geçen somut adımlar maalesef yok. Diplomatik koridorlarda dönen laflar, Gazze'deki acıyı dindirmeye yetmiyor.
Türkiye'nin Duruşu ve Küresel Tepkiler
Türkiye, bu insanlık dramı karşısında en güçlü sesini yükselten ülkelerden biri olarak öne çıkıyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın uluslararası platformlarda yaptığı çağrılar, adeta vicdan sahibi tüm dünya liderlerine bir ayna tutuyor.
Ancak küresel ölçekteki tepkiler maalesef yetersiz kalıyor. Bazı Batılı ülkelerin çifte standart politikaları, insan hakları savunucularını derinden yaralıyor. Sanki bazı hayatlar daha değerli, bazı acılar daha önemliymiş gibi...
Gazze'de Günlük Hayat: Bir Direniş Hikayesi
Elektriksiz, susuz, ilaçsız... Gazze halkı her gün yeniden diriliyor adeta. Çocuklar enkaz altından çıkarılmayı beklerken, anneler bir sonraki bombalamanın ne zaman geleceğini düşünüyor.
Yerel aktivistlerin anlattıkları ise yürek burkan cinsten: "Burada her gün ölümle dans ediyoruz ama asla umudumuzu kaybetmiyoruz" diyorlar. İnsan ruhunun dayanıklılığının sınırlarını zorlayan bir direniş bu.
Sivil Toplumun Çabaları ve Yardım Operasyonları
Türk Kızılay'ı ve diğer insani yardım kuruluşları, bölgeye ulaşabilmek için adeta imkansızı deniyor. Kapalı sınırlar, politik engeller derken yardım malzemeleri ihtiyaç sahiplerine ulaşmakta zorlanıyor.
Uluslararası Kızılhaç yetkilileri, durumun "feci" olduğunu belirtirken, acil insani koridorların açılması için çağrılarını sürdürüyor. Ama çağrılar eyleme dönüşmediği sürece, Gazze'deki acı dinmiyor.
Peki ya biz? Seyredip duracak mıyız? Yoksa bu insanlık meselesinde taraf olup vicdanımızın sesini mi dinleyeceğiz? Cevabı hepimiz biliyoruz aslında...
