Bazen bir fotoğraf bin kelime bedeldir derler. Gazze'de çekilen son kareler ise bu sözü fazlasıyla hak ediyor. İsrail işgali altındaki bölgede yaşananlar, objektiflere yansıyan o anlar, insanın yüreğini burkmaya yetiyor da artıyor bile.
Çocukların Kayıp Çığlıkları
En çok da çocuklar... Onlar ki oyun oynaması gereken yaştalar ama ellerinde oyuncak yerine enkaz altından çıkarılan kardeşlerinin cansız bedenleri var. 10 yaşındaki Muhammed'in gözlerindeki ifade, bu yaşta bir çocuğun asla görmemesi gerekenleri anlatıyor sanki.
Bir diğer karede, annesinin kucağında yaralı halde hastaneye yetiştirilmeye çalışılan küçük kız... Ambulansın arka kapısından süzülen ışık, yüzündeki acıyı daha da belirgin hale getiriyor.
Yıkıntılar Arasında Hayat Mücadelesi
Bombardımanlardan geriye kalanlar ise içler acısı. Bir zamanlar ev dedikleri yerlerin enkazı altında eşyalarını arayan insanlar... Komşularının yardımıyla çıkarılan yaşlı bir kadın... Her biri ayrı bir hikaye, ayrı bir dram.
- Bir baba, çocuklarının okul kitaplarını enkazdan çıkarırken
- Genç bir kız, yıkılan evinin önünde tek kurtarabildiği oyuncağıyla
- Yaşlı bir çift, elleri birbirine kenetlenmiş, evlerinin kalıntılarına bakarken
Fotoğraf sanatçısı Ahmed el-Hatib, "Çektiğim her karede kendi parçalanmışlığımı görüyorum" diyor. Gerçekten de bu fotoğraflar sadece Gazze'nin değil, insanlığın parçalanmışlığının belgeseli gibi.
Dünya Seyrederken...
Peki ya biz? Bu görüntüler karşısında ne yapıyoruz? Sosyal medyada birkaç dakikalık üzüntü paylaşımlarıyla mı geçiştiriyoruz yoksa? Gazze'nin çığlıkları, dünyanın sağır kulaklarına ulaşmaya devam ediyor.
BM verilerine göre son üç ayda:
- 500'den fazla sivil hayatını kaybetti
- 2000'e yakın kişi yaralandı
- 10.000'den fazla kişi evsiz kaldı
Rakamlar soğuk geliyor kulağa değil mi? Oysa her birinin ardında Muhammed'ler, Ayşe'ler, Hasan'lar var. Fotoğraflar ise bu rakamlara yüz, isim ve hikaye veriyor.
Belki de artık seyretmekle yetinmeyip bir şeyler yapmanın zamanı gelmiştir. Çünkü Gazze'nin gerçekleri, objektiflerde donup kalmamalı...
