Bazen gerçekler o kadar çıplaktır ki gözlerinizi kapatmanız bile işe yaramaz. İşte tam da böyle bir durumla karşı karşıya kaldı İsrailli yazar David Grossman. Gazze'de tanık oldukları, onun için artık bir vicdan meselesine dönüşmüş durumda.
"Gördüklerim karşısında susmak bana ihanet gibi geliyor" diyen Grossman, kelimelerini seçerken adeta bir terazi kullanıyor. Ancak bu terazinin kefelerinde insanlık ve politik doğrular tartılıyor.
Bir Yazarın Vicdan Muhasebesi
Grossman'ın itirafları, savaşın sadece cephede yaşanmadığını gösteriyor. Zihinde ve kalpte de devam eden bir mücadele bu. "Artık kelimeler yetmiyor" diye ekliyor, "çünkü yaşananların boyutu kelimeleri aşıyor."
İşin ilginç yanı? Kendisi bir İsrailli. Ancak bu onun gerçekleri görmesine engel olmamış. Tam tersine, belki de bu yüzden daha fazla acı çekiyor.
Gazze: Unutulmaya Mahkum Edilen Acılar
Grossman'ın anlattıkları arasında en çarpıcı olanı, Gazze'deki sıradan insanların hikayeleri. Çocuklar, yaşlılar, hastalar... Hepsi bir istatistikten ibaret değil aslında. Her biri bir hayat, bir dünya.
"Bunu nasıl açıklayabilirim?" diye soruyor kendine. Cevap ise hiç de kolay değil. Çünkü yaşananlar, basit açıklamalara sığmayacak kadar karmaşık ve acı dolu.
İşte tam da bu noktada, Grossman'ın sözleri bir yazarın kaleminden çıkmış olsa da aslında hepimizin söylemek isteyip de söyleyemediklerini dile getiriyor:
"Bazen susmak, en büyük ihanettir."
Bu sözler, sadece Gazze için değil, dünyanın dört bir yanında yaşanan adaletsizlikler için de geçerli aslında. Grossman, bu gerçeği görmemizi sağlıyor - tüm rahatsız ediciliğiyle birlikte.
